พระโยค - พระบิทุฎฐะฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 107 : หน้า 109/288

ประโยค: พระโยค - พระบิทุฎฐะฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 107 พระศาสดา. อย่างนั้น วิสาขา. วิสาขา. พระเจ้าข้า หมอมนฉันบริจาคทรัพย์จำนวนเท่าใด ให้สร้างวิหารถวายแด่พระองค์, โปรดสถีถับฉัน พระเจ้าข้า. พระศาสดา. นี้ เป็นการไปยังไม่กลับ วิสาขา. นางวิสาขานั้น คิดว่า "พระผู้มีพระภาค จะทรงเห็นใคร ๆ ผู้สมบูรณ์ด้วยเหตุ เป็นแน่." จึงกราบทูลว่า "ถ้ากระนั้น ขอพระองค์โปรดรับสั่งให้กำนุธไปหนึ่ง ผู้เข้าไปงานที่หน่อฉันทำแล้ว หรือยังไม่ได้ทำ กลับ แล้วเสด็จเถิด พระเจ้าข้า." พระศาสดา. เธอพอใจ ภิษุรูปใด, จงรับบาตรของภิษุรูป นั้นเถิด วิสาขา. แม่นาง จะพึงในพระอานนทกเถรีง เรีง, แต่คิดว่า "พระมาหโมคัลลานเถรีง เป็นผู้มีฤทธิ์, การงานของเราจัดพลังสำเร็จดี ก็ เพราะอาศัยพระเถรนั้น" ดังนี้แล้ว จึงรับบาตรของพระเถรไว้. พระเถรและดูพระศาสดา. พระศาสดา ตรัสว่า "โมกัลลานะ เธอจงพา ภิกษุบวรรของเธอ ๕๐๐ รูป กลับเถิด." ท่านได้รับตามพระดำรัส นั้นแล้ว. ด้วยอานุภาพของท่าน พวกมนุษย์ผู้ goเพื่อความไม้ และเพื่อความหิน ระยะทางแต่ง ๕๐-๖๐ โยชน์ กินเอาไม้และหิน มากมายมาทันในวันนั้นเอง, แม้กิโลและหินใส่เกินยิ่งไม่ลำบาก เลย, เพลานั้นเวียนก็ไม่มาก, ต่อกลายไม่นานนัก พวกเขาก็สร้างปราสาท ๒ ชั้นเสร็จ. ปราสาทนั้นได้เป็นปราสาทประดับด้วยห้องพันห้อง คือ ชั้นล่าง ๕๐๐ ห้อง, ชั้นบน ๕๐๐ ห้อง. พระศาสดา เสด็จดำเนินจาก