ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปิฎกฐากล ภาค ๑ - หน้าที่ 199
บทว่า ทุมเมธา คือมีปัญญาเจน ทว่า อมิตเตนวา
ความว่า เป็นวาจาว่าด้วยมีวรยุ่งไม่จดจ่อ ทว่า ภูกปลผล ความ
ว่า มีผลเข้มแข็ง คือมีฤทธิ์เป็นผล.
ในเวลาจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอรัยผลทั้งหลาย มี
โสดาปัดผิดเป็นต้น ดังนี้แล.
เรื่องสุขปุพพฤกษ์ จบ.