พระอิ่มปาทิศฉบับแปล ภาค ๑ : หน้า 199/288

ประโยค - พระอิ่มปาทิศฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 197 ภาค ตรัสจะว่ากัลกะนั้นว่า "ท้าวสักกะ ทั้งร้อยทั้งพันแห่งคน ทั้งหลายผู้เช่นกับพระองค์ ไม่อาจเพื่อให้สัปปุทเถกกล่าวว่า 'พระพุทธไม่ใช่พระพุทธ พระธรรมไม่ใช่พระธรรม หรือพระสงฆ์ ไม่ใช่พระสงฆ์' ได้เลย." ฝ่ายสัปปุทเถก ไปสำนักของพระศาสดา มีความบันเทิง อันพระศาสดาทรงกระทำแล้ว กราบทูลคุณอันตนได้แล้วแต่พระศาสดา ถูกกอทสนะหลีกไปแล้ว ขณะนั้น แม่โคลุกล่อน ปลงสัปปุทเถก นั้น ผู้หลีกไปแล้วไม่นานจากชีวิตแล้ว. [บูรพพุทธรรมของสัปปุทเถกและแม่โก] ได้นับว่า โคแม่ลูกอ่อนนั้น เป็นยักษ์อธิน่ตนหนึ่ง เป็นแม่โคปล่อง ทั้งนี้ ๔ นี้ คืออุตรชื่ออุปกาสติ ๑ พาทิทย์รียะ ๑ นายโจ- มาดคะชื่อดามพากิ ๑ สัปปุทเถกภูติ ๑ จากชีวิตคนละร้อยอัตภาพ. ได้ินว่า ในอดีตกาล ชนเหล่านั้น เป็นบุตรเศรษฐีองค์ ๖ คน นำหญิงแพทย์ผู้เป็นนาคโขนีคนหนึ่งไปสำนักอุทยาน เสวยสมบัติ ตลอดวันแล้ว ในเวลายืน ปรึกษากันอย่างนี้ว่า "ในที่นี้ไม่มี 'คนอื่น, เราทั้งหลาย จักถือเอากามะแผนหนึ่ง และเครื่องประดับ ทั้งหมดที่พวกเราให้แก่หญิงนี้แล้ว มาหญิงนี้เสียไปกันเกิด." หญิงนั้นฟังถ้อยคำของเศรษฐีบุตรเหล่านั้นแล้ว คิดว่า "ชนพวกนี้' ไม่มีม้วยอาย อภิรมย์กับเราแล้ว ดังนี้ ปรารถนาจะฆ่าเรา, เราจักรักษาที่ควร กระทำแก่คนเหล่านั้น" เมื่อตกนรเหล่านั้นอาศัยอยู่ ได้กระทำความปรารถนาว่า "ขอเราพึ่งเป็นยักษ์ดี ผู้สามารถเพื่อฆ่าชนเหล่านั้น