พระอุโบสถฉบับแปล ภาค ๑ – หน้า 276 : หน้า 278/288

ประโยค – พระอุโบสถฉบับแปล ภาค ๑ – หน้า 276 โกรธว่า "ในกลก่อนนี้นั่น พวกเราไม่เคยเห็นคนหยาบช้านี้, ทำไม สามเณรรัฐธรรมนาเห็นปานนี้ จึงไม่กล่าววางแห่งธรรมแม้สักนิด หนึ่ง แค่พวกมนุษย์ผู้ฉลาดอยู่ในฐานะเพียงดังบูชาอยู่ สินกาลประมานเท่านั้น บางพวกยินดีว่า "เป็นลูกของพวกเราหนอ ผู้แม่ไม่รู้คุณหรือโทษ บำรุงท่านผู้เจริญเห็นปานนี้ แต่วันนี้ พวกเรา ได้เพื่อฟังธรรมในสำนักงานของท่านผู้เจริญนั้น" ในเวลาใกล้รุ่งวันนั้น แม่พระสัมพัทพุทธเจ้า ทรงตรวจดูสัตว์โลกลด ทรงเห็นพวกปิโตร ของวนวัติสาสามเณร ผู้ก้ปกปิดในข่ายอธิษฐานของพระองค์ ทรงใครครองอยู่ว่า "เหตุอะไรหนอแล จักม" ทรงใครครองเผื่อ ความนี้ว่า พวกอุปจารณวาสิสาสามเณร บางพวกโกรธ, บางพวกนิดี ก็พวกที่โกรธาสาสามเณรผู้เป็นบุตรของเราจำไปสู่นรก, เราควรไปนั่นเกิด, เมื่อเราไป, คนเหล่านั้นแม่ทั้งหมด จักทำ เมตตาจิตในสามเณรแล้วพ้นจากทุกข์" มนุษย์แม่เหล่านี้ มนันต์ ภิภุญสูงมั่งแล้วก็ไปบ้านให้คนมณฑป จัดอาหารวัตถุดิบสังวาสภ เป็นต้น ปล่อยนาถาไว้แล้วนั่งดูวิมารงานของพระสงฆ์ แต่มิก็ทั้งหลาย ทำการชำระเสร็จแล้ว เมื่อเข้าไปสู่บ้านในเวลาที่วิกฤติ จึงถาม สามเณรว่า "ติสสะ เธอจำไปพร้อมกับพวกเราหรือ ๆ จ jagไปรอบหลัง?" สามเณร. กระผมจำไปในเวลาที่เป็นที่ปองกระผมตามเคย, นิมนต์ท่านทั้งหลายไปเกิด ขอรับ. [พวกมนุษย์เลื่อมใสติสาสามเณร] ภิภุญหลาย ถ่อบาตรและจิวเข้าไปแล้ว.