พระอธิการักรอฉบับแปล ภาค ๑- หน้าที่ 140 : หน้า 142/288

ประโยค- พระอธิการักรอฉบับแปล ภาค ๑- หน้าที่ 140 ได้รับว่า สีรวุฒนั้น ในทำพิธีนี้ ก็คือคิดว่า "เมื่ออินครณ์ คนหนึ่ง คงลงในหลุมแล้ว, นิครณ์ที่เหลือ อยู่จังแล้ว" นิครณ์ เหล่านั้น กล่าวว่า "ดี" แล้วคิดว่า "การที่พวกเราทำตามถ้อยคำ ที่คนพวกนี้บอกแล้ว สมควร." [พวกนิครณ์ดักหลุมดูด] ครั้งนั้น นิครณ์ทั้งผด ได้ยืนอยู่ใกล้ลอสนะที่จังแล้วแก่คน ๆ โดยลำดับนั้น พวกมนุษย์ กล่าวว่านิครณ์เหล่านั้นว่า "พวก ท่านรืบนี้พร้อมกันทีเดียว ขอรับ" รู้ว่าน็คณณ์คือการนั่งของนิครณ์ เหล่านั้นแล้ว จึงเป็นเครื่องลาดบื่นอภาสะทั้งหลายออก. พวก นิครณ์นั่งพร้อมกันทีเดียว. เทออสนะที่จังไว้บนเชือก พลัดตก แล้ว พวกนิครณ์หัวจะมาดกลงในหลุม. สีรวุฒิ เมื่อพวกนิครณ์ นั้น คงลงแล้ว จึงปิดประตู ให้เขาท่อนมัวโลหิตพวกนิครณ์ที่กาย ขึ้นแล้ว ๆ ด้วยพูดว่า "พวกท่าน ไม่รู้เหตุที่เป็นสุด อนาคต และ ปัจจุบัน เพราะเหตุไร ?" แล้วบอกว่า "การทำเช่นนี้ จักสมควร แก่พวกนิครณ์เหล่านั้น" ดังนี้แล้ว จึงให้ปิดประตู พวกนิครณ์ เหล่านี้ออกแล้ว ปรารถให้เขานที่อันทำบรรรด้วยุปขาวไว้โล่สิ้น. สีรวุฒิ ให้คนโกยอุจจ์ว่า "พวกเรา อันท่านให้อบหาย, พวกเรา อันท่านให้ ฉายหาย" ได้ไปสูประตูเรือนของอุปฐูรณ์แล้ว.