ธรรมะเพื่อประช: การบวชและการตระหนักถึงชีวิต : หน้า 16/580

ธรรมะเพื่อประช ชีวิตที่ประเสริฐ ๑๕ นายสารถีกราบทูลว่า “หยาดน้ำค้างเหล่านั้น เมื่อดวง อาทิตย์ขึ้นก็จะเหือดแห้งหายไป พระเจ้าข้า” พระองค์ทรงสลด พระทัยยิ่งนัก ดำริว่า “แม้ชีวิตและสังขารของตัวเรา รวมทั้ง สัตว์ทั้งหลายต่างเป็นเสมือนหยาดนํ้าค้างบนปลายยอดหญ้า ตอนนี้เรายังไม่ถูกความแก่ ความเจ็บและความตายมาเบียดเบียน ยังอยู่ในวัยที่แข็งแรงอยู่ ควรจะอำลาพระมารดาและพระบิดา ออกบวชจะดีกว่า” พระองค์ถือเอาความสิ้นไปของหยาดน้ำค้างนั้นเป็น อารมณ์ จึงมองเห็นภพทั้งสามดุจมีเพลิงลุกไปทั่ว จากนั้นได้ เสด็จไปหาพระบิดาซึ่งกำลังประทับอยู่ ณ ศาลาวินิจฉัย เพื่อทูล ลาบวช พระบิดาทรงห้ามว่า “อย่าผนวชเลย ถ้าเธอยังพร่องใน เบญจกามคุณทั้งหลาย ฉันเพิ่มเติมให้ ถ้าผู้ใดเบียดเบียนเธอ ฉันก็จะห้ามปราม” พระกุมารยุธัญชัยกราบทูลว่า “หม่อมฉันไม่ ได้พร่องด้วยกามทั้งหลายเลย และไม่มีใครเบียดเบียนหม่อมฉัน ด้วย แต่หม่อมฉันปรารถนาจะทำที่พึ่ง ที่ความแก่และความตาย ครอบงำไม่ได้ พระเจ้าข้า” พระกุมารทูลขอบรรพชาอยู่เรื่อยๆ พระบิดาตรัสห้าม ทุกครั้ง ต่างวิงวอนขอร้องซึ่งกันและกัน แม้มหาชนในที่นั้น พากันทูลอ้อนวอนไม่ให้พระโอรสบวชเช่นกัน พระกุมารยุธัญชัย ได้ทูลพระบิดาว่า “ข้าแต่พระบิดาผู้เป็นจอมทัพ พระองค์อย่า