ธรรมะเพื่อประช: เวลาและโอกาส : หน้า 438/580

ธรรมะเพื่อประช เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๓๗ สิ่งของ หรือแม้กระทั่งตัวของมันเอง ได้กำหนดให้ ๒๔ ชั่วโมง ต่อหนึ่งวันเท่าเทียมกัน ๒. คุณค่าของเวลาอยู่ที่ว่าใครจะสามารถใช้เวลาให้คุ้มค่า ควรแก่การเกิดมาเป็นมนุษย์มากกว่ากัน เพราะถึงแม้จะมีเวลา เท่ากัน แต่ทุกคนใช้เวลาไม่เหมือนกัน ๓. มีปกติผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเลยไม่มีวันหวนกลับ เหมือนสายนํ้าที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับเหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นไปแล้ว รอแต่จะตกไปท่าเดียว ๔. เมื่อเวลาผ่านไปแล้วไม่ผ่านไปเปล่า ยังกลืนกินชีวิต ของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งไปด้วย ที่ว่ากลืนกิน คือ เวลาได้น่า เอาความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความเสื่อมมาสู่ตัวเรา สังเกตได้จากคนรอบข้างหรือตัวของเราเองที่เสื่อมลงไปทุกๆ วัน โอกาสดีก็เช่นเดียวกันมีไม่บ่อยนักสําหรับทุกคน บาง คนสามารถใช้วิกฤตให้เป็นโอกาสได้ บางคนปล่อยโอกาสดีให้ สูญเสียไปอย่างไร้ประโยชน์ หรือกลายเป็นวิกฤตไปเลยก็มี อย่างบางคนมีศรัทธามาก อยู่ต่างแดนมีไทยธรรมด้วย อยาก ถวายสังฆทานแต่กลับไม่มีเนื้อนาบุญ บางทีมีเนื้อนาบุญพร้อม แต่ตนเองไม่มีศรัทธา ไม่มีไทยธรรม อย่างนี้ก็หมดโอกาสจะ สั่งสมบารมี อย่างไรก็ตามยอดนักสร้างบารมีทั้งหลายที่มี