ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้
๔๓๗
สิ่งของ หรือแม้กระทั่งตัวของมันเอง ได้กำหนดให้ ๒๔ ชั่วโมง
ต่อหนึ่งวันเท่าเทียมกัน
๒. คุณค่าของเวลาอยู่ที่ว่าใครจะสามารถใช้เวลาให้คุ้มค่า
ควรแก่การเกิดมาเป็นมนุษย์มากกว่ากัน เพราะถึงแม้จะมีเวลา
เท่ากัน แต่ทุกคนใช้เวลาไม่เหมือนกัน
๓. มีปกติผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเลยไม่มีวันหวนกลับ
เหมือนสายนํ้าที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับเหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นไปแล้ว
รอแต่จะตกไปท่าเดียว
๔. เมื่อเวลาผ่านไปแล้วไม่ผ่านไปเปล่า ยังกลืนกินชีวิต
ของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งไปด้วย ที่ว่ากลืนกิน คือ เวลาได้น่า
เอาความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความเสื่อมมาสู่ตัวเรา
สังเกตได้จากคนรอบข้างหรือตัวของเราเองที่เสื่อมลงไปทุกๆ วัน
โอกาสดีก็เช่นเดียวกันมีไม่บ่อยนักสําหรับทุกคน บาง
คนสามารถใช้วิกฤตให้เป็นโอกาสได้ บางคนปล่อยโอกาสดีให้
สูญเสียไปอย่างไร้ประโยชน์ หรือกลายเป็นวิกฤตไปเลยก็มี
อย่างบางคนมีศรัทธามาก อยู่ต่างแดนมีไทยธรรมด้วย อยาก
ถวายสังฆทานแต่กลับไม่มีเนื้อนาบุญ บางทีมีเนื้อนาบุญพร้อม
แต่ตนเองไม่มีศรัทธา ไม่มีไทยธรรม อย่างนี้ก็หมดโอกาสจะ
สั่งสมบารมี อย่างไรก็ตามยอดนักสร้างบารมีทั้งหลายที่มี