การบวชและการค้นหาความจริงในชีวิต : หน้า 223/580

Boประช ละตัณหาได้ไม่ต้องเกิดอีก ประสบการณ์ทางโลกมามาก มองไม่เห็นสาระแก่นสารของการ ใช้ชีวิตแบบชาวโลก จึงมีความเบื่อหน่ายในฆราวาสวิสัยได้ทูลลา พระเจ้าปเสนทิโกศลออกจากตำแหน่งปุโรหิต และออกบวช เป็นชฎิล ตั้งอาศรมอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำโคธาวารี ในพรมแดนแห่ง เมืองอัสสกะและเมืองอา กะ งติดต่อกัน พราหมณ์ได้เป็น อาจารย์ใหญ่บอกไตรเพทแก่หมู่ศิษย์ ครั้งนั้น หลานชายของท่านซึ่งเป็นศิษย์ของท่านด้วย ก็ได้ออกบวชติดตามลุง เพราะมีความรักเคารพในลุง พราหมณ์ พาวรีได้ผูกปัญหาให้หลานชาย และส่งหลานให้ไปทูลถาม ปัญหากับพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งครั้งนั้นพระพุทธ องค์ได้ประทับอยู่ที่ปาสาณเจดีย์ แคว้นมคธ โดยหลานของ พราหมณ์ได้ทูลถามปัญหา ๒ ข้อแด่พระพุทธองค์ ข้อที่หนึ่งได้ทูลถามว่า “บัดนี้กาลได้ล่วงเลยข้าพระองค์ มามากแล้ว ข้าพระองค์เป็นคนแก่ ไม่มีกำลัง มีผิวพรรณเหี่ยวย่น ดวงตาของข้าพระองค์ก็เห็นไม่ชัดนัก หูก็ฟังไม่ชัด สังขารก็ เสื่อมไปตามวัย ขอข้าพระองค์อย่าเป็นผู้หลงเลย อย่าได้พบกับ หายนะในระหว่างนี้เลย ขอพระพุทธองค์จงตรัสบอกธรรมเป็น เครื่องละชาติ ชรา ในอัตภาพนี้ด้วยเถิด" พระบรมศาสดาทรงพยากรณ์ปัญหาข้อแรกว่า “ชน