ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
ยอมรับความจริงกันดีกว่า
๓๑๙
ความรักและความพลัดพรากอีกต่อไป
เห็นไหมว่า ภพชาติที่มาเป็นก๋าแพงกั้นนั้น ถึงแม้จะ
ระลึกชาติได้ก็ตาม ความรักที่เคยมี กลับต้องจืดจางไป เมื่อเกิด
ในภพใหม่ ย่อมต้องเรียนรู้กฎระเบียบของภพ เป็นชาวสวรรค์ก็
ต้องเรียนรู้ธรรมเนียมของสวรรค์ เป็นมนุษย์ก็ต้องเริ่มต้นเรียน
รู้ชีวิตในครอบครัว เป็นสัตว์ในอบายภูมิ ก็จำต้องเสวยวิบาก
กรรมที่สุดแสนจะทรมาน จนกว่าบาปกรรมที่ทำไว้จะหมดไป
เขาจะไม่มีเวลามาสนใจคนที่อยู่ข้างหลังแน่นอน
เพราะฉะนั้น ให้ยอมรับความเป็นจริงของชีวิตว่า เรามี
ความพลัดพรากเป็นธรรมดาต้องกล้าเผชิญกับความจริงที่เกิดขึ้น
อย่าไปโศกเศร้าจนเกินไป ถ้าจะคิดถึง ต้องคิดถึงให้ถูกหลักวิชชา
คือ คิดถึงคราใด ต้องทำบุญและอุทิศส่วนกุศลไปให้บ่อยๆ จะได้
บุญทั้งตัวเราและคนที่เราคิดถึง หากคนที่เรารักกำลังมีความทุกข์
ถ้าเราได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้บ่อยๆ ย่อมจะคลายจาก
ทุกข์มากมาเป็นทุกข์น้อย จากทุกข์น้อยก็จะพ้นทุกข์ หรือมีสุข
น้อยก็จะสุขมาก ที่สุขอยู่แล้ว ก็จะสุขยิ่งๆ ขึ้นไป ท่าเช่นนี้ เขา
จะคิดถึงเรามากเป็นพิเศษ แต่จะให้ดีที่สุด คือ หมั่นทำใจให้
หยุดให้นิ่ง ให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ และเมื่อเราได้ศึกษา
วิชชาธรรมกายแล้ว เราจะสามารถไปรู้ไปเห็นที่เกิดใหม่ของคน
ที่เราคิดถึงได้อีกด้วย