การปล่อยวางและการเข้าใจธรรมชาติชีวิต : หน้า 244/580

๒๓* คำ ถ า ม นำไปสู่ ด ค ว า ม ห ล ด พั น 9 บ ชีวิตนี้น้อยนัก ทุกชีวิตล้วนบ่ายหน้าไปหามฤตยู เหมือนผลไม้ที่สุกแล้ว ย่อมมีวันต้องร่วงหล่นลงอย่างแน่นอน เหมือนภาชนะดินที่มีการแตกทำลายในที่สุด ฉันใด ชีวิตของ สัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ผู้ไม่รู้ย่อมเศร้าโศกเมื่อพลัด พราก เพราะยึดมั่น ความยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเรา ย่อม ประสบทุกข์สิ้นกาลนาน แต่วิญญูชนทั้งหลาย ละความยินดีใน สิ่งที่ตนถือว่าเป็นของเรา ละความยึดมั่นถือมั่นแล้ว ไม่มีความ ยินดียินร้าย จึงละความโศก ความอาลัย ความร่ำพิไรรำพันได้