การฝึกใจเพื่อบรรลุธรรม : หน้า 512/580

ธรรมะเพื่อประช สำคัญที่ดวงจิต ๕๑๑ “เธอสามารถรักษาสิ่งหนึ่งได้ไหม” แล้วตรัสต่อไปอีกว่า “เธอ จงรักษาใจของเธอนั่นแหละ ธรรมดาใจดวงนี้บุคคลรักษาได้ยาก เธอจงข่มใจของเธอไว้ให้ได้ อย่าคิดถึงอารมณ์อะไรๆ อย่างอื่น ธรรมดาใจเป็นสิ่งที่บุคคลข่มได้ยาก เพราะว่าใจที่ฝึกดีแล้ว ย่อมเป็นเหตุน่าสุขมาให้” ในกาลจบพระธรรมเทศนา บริษัท ที่มาประชุมกันเป็นอันมากได้บรรลุเป็นพระอริยบุคคล มีพระ โสดาบัน เป็นต้น จากนั้นได้ตรัสกับท่านอีกว่า “ไปเถิดภิกษุ เธอ จงไปอยู่ในที่นั้นแหละ” ภิกษุนั้นรับโอวาทจากพระบรมศาสดาแล้ว ได้กลับไปสู่ ที่นั้น ไม่ได้คิดอะไรๆ อันเป็นเหตุให้คิดถึงสิ่งภายนอกเลย ฝ่าย อุบาสิกาเมื่อตรวจดูด้วยทิพยจักษุ ก็เห็นพระเถระนั้นกลับมา จึงจัดแจงอาหารอันเป็นที่สบายถวายอีก พระเถระนั้นได้โภชนะ เป็นที่สบายเพียง ๒-๓ วันเท่านั้น ก็สามารถกำจัดกิเลสอาสวะ บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ได้เสวยสุขอันเกิดแต่มรรคและ ผลนั้น จึงนึกขอบใจมหาอุบาสิกาผู้เป็นที่พึ่ง ได้ใคร่ครวญถึง อดีตชาติที่ผ่านมาว่า มหาอุบาสิกาท่านนี้เคยเป็นที่พึ่งให้แก่เรา ในชาติปางก่อนหรือไม่หนอ เมื่อทําใจหยุดนิ่งเข้าไปเรื่อยๆ พร้อมกับระลึกชาติย้อน หลังไปดูก็พบว่า นางเคยเป็นภริยาของท่านถึง ๙๙ ชาติ และ