การทำลายยักษ์และความแข็งแกร่งของจิตใจ : หน้า 425/580

Boประช จิต สะอาด ปราศจากธุลี ๔๒๔ ทุบช้างที่สูงถึง 4 ศอก จมลงในดินได้ในชั่วพริบตา หรือจะ ทําลายยอดเขาใหญ่ให้พินาศก็ยังได้ แต่ท่านกลับไม่เป็นอะไรเลย เพียงแต่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยที่ศีรษะเท่านั้น” เมื่อพระสารีบุตรฟังคำนั้นแล้ว ได้กล่าวชื่นชมพระโมค คัลลานะว่า “อาวุโสโมคคัลลานะ น่าอัศจรรย์จริงที่ท่านมีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก ได้เห็นยักษ์ตนนั้น ส่วนผมไม่เห็นแม้เพียงฝุ่น ในบัดนี้” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สดับการสนทนาของพระเถระ ทั้งสองนั้นด้วยโสตธาตุอันเป็นทิพย์ จึงเปล่งอุทานว่า “จิตของ ผู้ใดเปรียบด้วยภูเขาหิน ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ไม่กำหนัดในอารมณ์ อันเป็นที่ตั้งแห่งความก๋าหนัด ไม่โกรธเคืองในอารมณ์อันเป็น ที่ตั้งแห่งความโกรธเคือง จิตของผู้นั้นได้รับการอบรมเป็นอย่าง แล้ว จึงไม่มีความทุกข์” ส่วนยักษ์เมื่อทุบตีศีรษะของพระสารีบุตรแล้ว ความ เร่าร้อนพลันบังเกิดขึ้นในร่างกายของตน ไม่อาจดำรงตนอยู่บน อากาศได้ จึงตกสู่พื้นดินในขณะนั้นเอง มหาปฐพีหนา ๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ ที่รองรับเขาสิเนรุสูง ๑๖๘,๐๐๐ โยชน์ ก็ไม่อาจรองรับ อกุศลที่ยักษ์ได้ทำไว้ จึงแหวกช่องให้เปลวไฟพล่งขึ้นมาจาก อเวจีมหานรก หอบเอายักษ์ตนนั้น ซึ่งกำลังทุรนทุราย ให้ลงไป