พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม : หน้า 350/580

ธรระพี ประช พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม ៣៤៩ สรรพสัตว์ล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตาย ซึ่งติดตามตัวเรา มาพร้อมๆ กับการลืมตาขึ้นมาดูโลก เหมือนดอกเห็ดที่ผุดขึ้นมา พร้อมกับดินฉะนั้น เราทั้งหลาย ไม่สามารถหนีพ้นจากปากแห่ง พญามัจจุราชได้ เหล่าบัณฑิตนักปราชญ์ผู้มีปัญญา จึงมองเห็นว่า ความตายไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่เป็นเพียง การย้ายที่อยู่อาศัย ไปสู่ภพภูมิ ที่เหมาะสมกับบุญบารมี หรือ บาปอกุศลที่ได้ทำไว้ ผู้มีบุญมากก็ย้ายที่อยู่ไปสู่สุคติ ผู้มีบาป มากก็ต้องไปอาศัยอยู่ในอบายภูมิ เสวยวิบากกรรมในมหานรก หากเราไม่ประสงค์จะตายอีก มีวิธีเดียวเท่านั้น คือ เราต้อง แสวงหาหนทางที่ไม่กลับมาเกิดอีก นั่นคือ เราต้องหมั่นฝึกฝน อบรมใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าถึงกายธรรมอรหัต ขจัดกิเลสอาสวะ ให้หมดสิ้น เมื่อทําได้อย่างนี้ เราจะได้หลุดพ้นจากพญามัจจุราชได้ มีวาระพระบาลีที่ตรัสไว้ใน อนนุโสจิยชาดก ความว่า “นํ ตญฺเจ อนุโสเจยย ย์ ย์ ตสฺส น วิชฺชติ อตฺตานมนโสเจยย สทา มจฺจุวส์ ปตฺต์ ถ้าบุคคลจะพึงเศร้าโศกถึงความตายอันจะไม่เกิดมีแก่ สัตว์ ผู้เศร้าโศกนั้น ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตน ซึ่งจะต้องตกไป สู่อำนาจของมัจจุราชทุกเมื่อ มนุษย์ทั้งหลายที่ดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ โดยส่วนใหญ่แล้ว