ธรรมะเพื่อประช - การหยุดใจและการพิจารณาตนเอง : หน้า 342/580

ธรรมะเพื่อประช หยุดใจเพื่อให้เป็นไทจากอารมณ์ ๓๔๑ เพราะการร้องไห้คร่ำครวญ บัณฑิตพิจารณารู้เนื้อความนั้น ย่อมไม่หวั่นไหวในสิ่งทั้งปวง แต่จะบากบั่น เพื่อให้ได้ประโยชน์ ด้วยการใช้ความรู้ความสามารถ ด้วยการกล่าวคำสุภาษิต หมั่นบำเพ็ญทาน และการปฏิบัติให้เหมาะสม ระลึกอยู่เสมอ ว่า บัดนี้เรากำลังทำอะไรอยู่” คนมีบุญมีปัญญาจะสอนตนเองอยู่เสมอ ให้ทำในสิ่งที่ สมควร และมีสติอยู่ทุกเมื่อ ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะพิจารณาทําสิ่ง นั้นอย่างรอบคอบ ไม่ให้ผิดพลาดเสียหาย จะได้ไม่ต้องมาเสียใจ ในภายหลัง แม้สุดวิสัยเกิดการผิดพลาดขึ้นมา ก็ไม่เศร้าโศกเสียใจ แต่จะรีบปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น ความเศร้าโศกนี่เป็นเหมือนลูกศรที่แหลมคมที่ปักใน กลางใจเรา ทั้งเจ็บปวด ทุรนทุราย ความเศร้าโศกเกิดขึ้นได้ หลายอย่าง เช่น เกิดจากการพลัดพรากจากของอันเป็นที่รัก หรืออยากได้แต่ไม่ได้ดั่งใจ เป็นต้น ถ้าเราไม่รู้เท่าทัน ขาดสติ ความโศกจะเข้ามาในใจ ทําให้ใจเฉาไม่มีชีวิตชีวา หมดอาลัยในชีวิต ไม่อยากจะทําอะไรอีกแล้ว จากเดิมที่เคยเป็นคนที่เข้มแข็งที่สุด ก็กลายเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดไป จากที่เคยมีความสุข ก็เป็นคนที่ มีความทุกข์ หากยังไม่รีบถอนลูกศร คือความโศกที่ตรึงแน่นใน จิตใจออกไป ประโยชน์ที่ดีงามทั้งหลายก็จะล่วงเลยไป ทำให้