ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ชีวิตที่ไม่หวั่นไหว
๒๗๕
“มุฎฐสส โลกธมฺเมหิ
อโสก์ วิรช์ เขม
จิตต์ ยสฺส น กมฺปติ
เอตมมงคลมุตตม
จิตของผู้ใด อันโลกธรรมทั้งหลายถูกต้องแล้ว ไม่
หวั่นไหว ไม่เศร้าโศก ปราศจากความขุ่นมัว เป็นแดนเกษม
จากโยคะ ได้ชื่อว่า เป็นมงคลอันสูงสุด”
ธรรมดาของผู้ที่มีจิตใจมั่นคง ย่อมไม่หวั่นไหวในโลกธรรม
คำว่า “โลกธรรม” คือ ธรรมประจำโลก มีอยู่ ๔ ประการ คือ
ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์
ทั้ง ๔ อย่างนี้เป็นของคู่กัน มีทั้งสิ่งที่พึงปรารถนาและสิ่งที่ไม่พึง
ปรารถนา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เป็นสิ่งที่พึงปรารถนา
แต่เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ เป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา
ใครๆ ก็อยากได้ความสมปรารถนากันทั้งสิ้น เช่น อยาก
มีโชค มีทรัพย์สมบัติพรั่งพร้อม อยากได้รับการยอมรับนับถือ มียศ
มีตำแหน่งสูงๆ ไปไหนก็มีแต่คนยกย่องสรรเสริญ มีความ
สุขกายสุขใจเนืองนิตย์ สิ่งเหล่านี้เป็นที่ปรารถนาของมนุษย์ทุกคน
แต่ในความเป็นจริง บางครั้งชีวิตของเราอาจจะพบกับสิ่งที่ตรง
กันข้าม เมื่อมีลาภ ก็มีเสื่อมลาภ มียศ ก็มีเสื่อมยศ มีสรรเสริญ
ก็มีนินทา มีสุข มีทุกข์ คละเคล้ากันไปเป็นธรรมดาของโลก
แม้เราไม่ปรารถนาจะพบ ก็ต้องพบ ไม่ว่าจะเป็นความเสื่อมลาภ