แนวทางการบรรลุธรรม : หน้า 311/580

Boประช ผู้มีจิตมั่นคง ๑๑๐ วิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดจากสมาธิ มีอุเบกขา มีสติ สัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป ดิฉันเข้าตติยฌาน ที่พระอริยเจ้าทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข แล้วก็เข้าจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์ ดื่มในรสแห่งธรรม ที่มี สุขยิ่งๆ ขึ้นไป บริสุทธิ์เพิ่มขึ้น ดิฉันไม่พิจารณาเห็นสังโยชน์ เบื้องต่ำาข้อใดข้อหนึ่ง ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว ที่ยัง ละไม่ได้ในตน” พระสารีบุตรเมื่อได้สดับเช่นนั้นแล้ว ก็กล่าวชื่นชม อุบาสิกาว่า เป็นธรรมอันน่าอัศจรรย์ซึ่งบังเกิดขึ้นได้ยากกับ บุคคลผู้อยู่ครองเรือน ธรรมอันใดที่ชาวโลกประพฤติกันได้ยาก นันทมารดาสามารถทำได้อย่างสมบูรณ์ เป็นผู้ไม่หวั่นไหวใน โลกธรรม พิจารณาเห็นโลก และชีวิตไปตามความเป็นจริง อีกทั้งเป็นผู้อยู่ด้วยความไม่ประมาท สมกับเป็นอริยสาวิกาของ พระบรมศาสดา พวกเราทุกคนก็เช่นเดียวกัน เราเกิดมาภพชาตินี้ ไม่ได้ มายึดติดอยู่ในโลกใบนี้ เราดำรงชีวิตอยู่ก็เพื่อสร้างบารมีเพิ่ม เติมความบริสุทธิ์ให้กับตนเอง เมื่อมีเรื่องราวใดเกิดขึ้น ก็ให้