ธรรมะเพื่อประชา: จุดหมายสูงสุดของชีวิต : หน้า 181/580

ธรรมะเพื่อประชา จุ ด ห ม า ย สูงสุดของชีวิต ១៨០ ท่านก็กลับไปยังภูเขานันทมูลกะตามเดิม พระราชาเมื่อได้ฟังพระธรรมเทศนาอันประเสริฐเช่นนั้น แล้ว ทรงมีพระทัยเด็ดเดี่ยว ทรงสละราชสมบัติทั้งหมดให้ พระราชโอรส แล้วพระองค์ก็เสด็จเข้าป่าหิมพานต์ ผนวชเป็นฤๅษี นําเพ็ญเพียรจนได้สําเร็จอภิญญาสมาบัติ ท่านมุ่งปรารภความ เพียร เจริญเมตตาจิตอยู่เป็นประจํา เมื่อละโลกไปแล้ว ก็ไปสู่ พรหมโลก จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า จุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิตมนุษย์ มิใช่การได้ยศถาบรรดาศักดิ์ หรือมีทรัพย์สมบัติมากมาย ผู้รู้ทั้ง หลาย จึงแสวงหาสิ่งที่เหนือกว่าความสุขจากเบญจกามคุณ เพราะท่านรู้ว่า สมบัติเหล่านี้ไม่ยั่งยืน ไม่ใช่เป็นของเราตลอดไป เป็นเพียงทางผ่านในการสร้างบารมีเท่านั้น ตราบใดที่เรายังไม่ บรรลุธรรมอันประเสริฐ ก็ไม่ควรประมาทในชีวิต ชีวิตของเราจะ ปลอดภัย เมื่อได้เข้าถึงที่พึ่งที่แท้จริงเท่านั้น ให้มองดูชีวิตว่า เปรียบประดุจผลไม้สุก ที่นับวันจะร่วงหล่นไปทุกขณะ มัจจุราชนับวันจะคืบคลานเข้ามาหา ถึงหมองูจะเยียวยาผู้ที่ ถูกอสรพิษกัดให้หายได้ แต่จะถอนพิษให้ผู้ที่ถูกมัจจุราช ประทุษร้ายแล้ว ไม่ได้เลย การนำใจกลับเข้ามาอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้