ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 401/580

ธรรมะเพื่อประชา อยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าใจ หยุด ๔๐๐ ต่างประหลาดใจ แล้วรีบพากันออกจากป่าทันที ฝ่ายพระบรมศาสดาได้พาพระภิกษุสงฆ์เดินทางมา จนถึงวัดบุพพาราม มหาอุบาสิกาวิสาขาได้ถวายข้าวยาคูรสเลิศ แล้วเรียนถามพระภิกษุถึงที่อยู่ของสามเณรว่า น่ารื่นรมย์เพียงใด ภิกษุทั้งหลายกล่าวสรรเสริญว่า “ที่อยู่ของสามเณรเหมือนกับ เทวสภาสุธรรมางดงามเกินกว่าที่จะพรรณนา ประหนึ่งว่า ตกแต่งด้วยของอันเป็นทิพย์” ส่วนภิกษุ ๒ รูป ที่มาถึงใน ภายหลัง ได้บอกแก่มหาอุบาสิกาว่า “ที่นั่นไม่มีความรื่นรมย์เลย มีแต่ความรกร้าง เต็มไปด้วยหนาม เป็นเหมือนที่อยู่ของอมนุษย์” มหาอุบาสิกาวิสาขาคิดว่า คําตอบของพระคุณเจ้า ไม่ ตรงกัน ต้องมีเหตุอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่ จึงได้กราบทูลเรื่องนี้ ต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระพุทธองค์ตรัสว่า “ดูก่อนวิสาขา พระอรหันต์ทั้งหลายจะอยู่ ณ ที่ใด จะ เป็นบ้านหรือป่า ที่ลุ่มหรือที่ดอน สถานที่นั้น ย่อมเป็นสถานที่ อันน่ารื่นรมย์” พระอรหันต์ผู้มีใจหยุดนิ่งอย่างสมบูรณ์แล้ว เป็นผู้สงบ กาย วาจา ใจ หมดจดจากกิเลส สมบูรณ์ด้วยวิชชาและจรณะ ย่อมมีฤทธิ์มีเดชมีอานุภาพ ยิ่งกว่าใครในภพทั้ง ๓ ไม่ว่าจะอยู่ ที่ใดก็เป็นสุข และทำที่นั้นให้น่ารื่นรมย์ได้ ด้วยกระแสใจอัน