0 ครั้ง
บทนี้กล่าวถึงการฝึกจิตในวิปัสสนากัมมัฏฐาน เพื่อปลดปล่อยจากบ่วงมาร โดยยกตัวอย่างพระเมฆิยเถระที่ทิ้งพระพุทธองค์ไปประกอบความเพียรแต่ไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากถูกวิตก ๓ อย่างท่วมท้น ได้แก่ กามวิตก, พยาบาทวิตก, และวิหิงสาวิตก พระพุทธองค์จึงเตือนพระเมฆิยเถระให้รักษาจิตในอำนาจของตนเองและไม่เพิกเฉยต่อการปฏิบัติธรรม การฝึกจิตเพื่อให้มีสติและแตกต่างจากการทำงานของช่างศรในการสร้างลูกศรที่มีคุณภาพ วิธีการนั้นเหมาะสมต่อบุคคลที่ต้องการบรรลุผลในเส้นทางแห่งธรรม.
- การฝึกจิตในวิปัสสนา
- บทบาทของพระพุทธองค์
- วิตกและอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม
- เปรียบเทียบการฝึกจิตกับศิลปะช่างศร