ธรรมะเพื่อประช : หน้า 380/580

ธรรมะเพื่อประช หมดโศกเพราะหมดอาลัย ต้องเริ่มต้นกันใหม่หมด ท่านจึงอุปมาไว้ว่า ท่อนไม้ที่บุคคล โยนขึ้นบนอากาศ บางคราว ก็ตกลงทางโคน บางคราวก็ตกลง ทางขวาง บางคราวก็ตกลงทางปลาย สัตว์ทั้งหลายผู้มีอวิชชา ปิดบังดวงปัญญา มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมา หาความแน่นอนไม่ได้ ก็จากโลกนี้ไปสู่ปรโลก เมื่อสิ้นชีวิตก็ต้อง จากปรโลกอื่นมาสู่โลกนี้ *ในสมัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่กรุงสาวัตถี มีสามีของอุบาสิกาท่านหนึ่งเสียชีวิตลง เธอได้แต่ร้องไห้ คร่ำครวญอยู่ในป่าช้า ถึงสามีสุดที่รัก พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเห็นอุปนิสัยแห่งโสดาปัตติผลของเธอ จึงได้เสด็จไปโปรด ถึงบ้าน ตรัสสอนให้เข้าใจความเป็นจริงของโลกและชีวิตว่า สรรพสัตว์ทั้งหลายที่บังเกิดขึ้นมาในโลกนี้ ย่อมมีการพลัดพราก เป็นธรรมดา แล้วทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้ ฟังว่า ในอดีตกาล ในกปิลนครแคว้นปัญจาละ ได้มีพระราชา พระนามว่าพรหมทัต ทรงปกครองแผ่นดินด้วยทศพิธราชธรรม และเป็นที่รักของมหาชน พระองค์มีอัครมเหสีพระนามว่า อุพพรี ได้ช่วยราชการแทนพระองค์หลายอย่าง ทําให้แว่นแคว้นเจริญ *มก. อุพพรีเปติวัตถุ เล่ม ๔๙ หน้า ๓๓๓