ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
กาลเวลาพิสูจน์ความดี
២៨៩
พระพุทธองค์เป็นจํานวนมาก มนุษย์และเทวาทั้งหลายต่างมา
ฟังธรรมจากพระองค์จนมีดวงตาเห็นธรรมกันนับไม่ถ้วน เมื่อสาวก
ของพระพุทธองค์มีมากขึ้น พระพุทธศาสนาแผ่ขยายกว้างขวาง
ออกไป เกียรติคุณขจรขจายไปทั่วทั้งชมพูทวีป ทำให้พวก
เดียรถีย์ ซึ่งเป็นนักบวชนอกพระพุทธศาสนาเสื่อมจากลาภ
สักการะ เป็นเช่นกับแสงของหิ่งห้อยในยามที่พระอาทิตย์
ส่องแสง ความศรัทธาที่พวกตนเคยได้รับ ก็ถดถอยลงไป
เพราะคำสอนที่ไม่มีแก่นสารสาระอะไรนั่นเอง
พวกเดียรถีย์เหล่านั้น จึงป่าวประกาศให้มหาชนได้
ทราบว่า “มิใช่เพียงพระสมณโคดมเท่านั้นที่เป็นพระพุทธเจ้า
แม้พวกเราก็เป็นพระพุทธเจ้า ทานที่ถวายพระสมณโคดมมีผล
มากอย่างไร ทานที่ถวายพวกเราก็มีผลมากเหมือนกัน ท่าน
ทั้งหลายจงมาถวายทานแก่พวกเราเถอะ”
ในขณะที่
ถึงจะเที่ยวป่าวประกาศอย่างไร คำพูดนั้นก็ไร้ผล ความ
ศรัทธาและลาภสักการะยิ่งเสื่อมถอยลงไปทุกวันๆ
พระพุทธศาสนากลับเจริญรุ่งเรืองขึ้น มีคนมานับถือกันมาก
เพราะผู้ปฏิบัติต่างได้รับผลแห่งการปฏิบัตินั่นเอง พวกเดียรถีย์
จึงประชุมกันว่า “พวกเราควรร่วมมือกัน หาอุบายใส่ร้าย
พระสมณโคดม เพื่อให้เกิดความมัวหมอง คนทั้งหลายจะได้ไม่