ธรรมะเพื่อประช : หน้า 60/580

ธรรมะเพื่อประช ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย ៩៩ ด้วยเหตุนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงสั่งสอนให้ ประพฤติธรรม ทั้งทรงชี้ให้เห็นคุณค่าอันประเสริฐของการ ประพฤติพรหมจรรย์ ซึ่งแสดงไว้ในสามัญญผลสูตรอย่างชัดเจน ว่า บรรพชาหรือชีวิตนักบวชนั้น เป็นทางปลอดโปร่ง เพราะ ความเป็นอยู่ของพระภิกษุ ย่อมมีโอกาสประพฤติพรหมจรรย์ ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้ง่าย เมื่อเทียบกับชีวิตของผู้ครองเรือน โดยพระวินัยแล้วการเลี้ยงชีพของพระภิกษุต้องขึ้นอยู่กับฆราวาส พระภิกษุจึงไม่ต้องกังวลเรื่องการทำมาหากินแบบฆราวาส ทําให้สามารถทุ่มเทเวลาและชีวิตเพื่อการศึกษา และปฏิบัติตาม พระธรรมวินัยได้โดยสะดวก อีกทั้งยังเป็นการเอื้ออำานวยให้ พระภิกษุห่างไกลจากกามคุณได้มาก ซึ่งจะยังผลให้การ ประพฤติพรหมจรรย์นั้นบริสุทธิ์บริบูรณ์ยิ่งขึ้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง คือ ชีวิตนักบวชมีโอกาสสร้างบุญกุศลทั้งปวง ได้สะดวกกว่า ชีวิตฆราวาส ดังเรื่องของ พระโสณโกฏิกัณณเถระ ครั้งที่พระผู้มี พระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ในสมัยนั้นพระมหา กัจจายนะพักอยู่ที่ปวัฏฏบรรพต มีอุบาสกชื่อว่าโสณโกฏิกัณณะ เป็นโยมอุปัฏฐาก พระเถระจะให้โอวาทแก่อุบาสกเสมอๆ ว่า *มก. โสณสูตร เล่ม ๔๔ หน้า ๕๔๖