ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
อบรมตน มุ่งสู่ทางสวรรค์
៨៧
ส่วนหม่อมฉันปรารถนาสวรรค์ จึงขอทูลลาออกบรรพชา ณ บัดนี้”
เมื่อพระชายา ๗๐๐ นาง ของพระโพธิสัตว์ ได้ยินข่าวการเสด็จ
ออกผนวช ต่างรีบลงจากปราสาท พากันเข้าไปยึดข้อพระบาท
ร้องไห้อ้อนวอนพระองค์ว่า “พระหทัยของทูลกระหม่อมจะ
ตัดขาดจากหม่อมฉันทั้ง ๗๐๐ ไปเชียวหรือ ขอพระองค์ทรง
เป็นที่พึ่งของหม่อมฉันในชาตินี้เถิด”
ส่วนพระอัครมเหสีของพระโพธิสัตว์ กำลังทรงพระครรภ์
ได้สดับข่าวก็รีบเสด็จมาทูลอ้อนวอนว่า “ข้าแต่พระสุตโสม
ผู้ประเสริฐ หม่อมฉันผู้เป็นอัครมเหสีของพระองค์ มีความ
อาลัยอาวรณ์ในพระองค์ เหตุไรเมื่อหม่อมฉันพร่ำเพ้ออยู่
พระองค์จึงมิได้ทรงเยื่อใย จะทรงผนวชอย่างเดียว ข้าแต่พระ
สุตโสมผู้ประเสริฐ หม่อมฉันเป็นพระอัครมเหสีของพระองค์
แล้วทำไมพระองค์จึงมิได้ทรงเยื่อใยในลูก ผู้ถือปฏิสนธิในครรภ์
ของหม่อมฉัน ครรภ์ของหม่อมฉันแก่แล้ว ขอพระองค์ทรงอยู่
รอก่อน จนกระทั่งลูกหม่อมฉันประสูติเถิด อย่าให้หม่อมฉันเป็น
หม้ายอยู่เพียงลำพังคนเดียวเลย”
พระโพธิสัตว์ทรงปลอบโยนพระนาง พร้อมด้วยเหล่าข้า
ราชบริพารว่า “อย่าได้ทำอันตรายต่อการบรรพชาของเราเลย
เรายังคงยืนยันในความตั้งใจเดิมว่า จะออกบรรพชาอย่าง