ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 369/580

ธรรมะเพื่อประชา ไม่ควรหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ៣៦៨ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์นั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นการยาก แต่การที่จะดำรงภาวะของความเป็นมนุษย์ ให้ บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้นั้นยากยิ่งกว่า เพราะจะต้องดำรงตนให้รอด ปลอดภัยจากอุปัทวันตรายทั้งหลาย หมั่นประคับประคองตน ให้ตั้งมั่นอยู่ในความดีเป็นสัมมาทิฏฐิ สั่งสมบุญกุศลเพื่อเป็น เสบียงในการเดินทางไกลในสังสารวัฏ และบุญกุศลจะเกิดอย่าง เต็มที่ เมื่อใจเราบริสุทธิ์ผ่องใสไม่มีมลทินใดๆ เป็นใจที่หยุดนิ่ง อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ดังนั้นใจหยุดนิ่งจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ อย่างยิ่ง มีวาระพระบาลีที่ท่านกล่าวไว้ใน กัณหเปตวัตถุ ว่า “กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร คนจัณฑาล คนเท หยากเยื่อ และคนอื่นๆ จะไม่แก่ ไม่ตาย เพราะชาติของตน ไม่มีเลย ชนเหล่าใดร่ายเวทมนตร์ ชนเหล่านั้นและชน เหล่าอื่นจะไม่แก่และไม่ตาย เพราะวิชาของตนก็ไม่มีเลย แม้พวกฤๅษี เป็นผู้สงบ มีตนสำรวมแล้ว มีตบะ ฤาษีผู้มี ตบะเหล่านั้น ย่อมละร่างกายไปตามกาล พระอรหันต์ทั้งหลาย มีตนอันอบรมแล้ว ทำกิจเสร็จแล้ว ไม่มีอาสวะ ยังทอดทิ้ง ร่างกาย นี้ไว้” ธรรมดาของชีวิตมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่และเสื่อมไปตามกฎของ