ธรรมะเพื่อประช : หน้า 258/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้อยู่จบ พรหมจรรย์ ๒๕๗ ของคนอื่นที่พูดยกย่องสรรเสริญอย่างนั้นอย่างนี้ เมื่อกำหนดรู้ ความแปรปรวนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาของสังขาร ร่างกายนี้แล้ว จงเป็นผู้มีสติ ดำเนินข้ามความอยากในเบญจ กามคุณทั้งหลายอันทำให้ติดอยู่ในโลกเสีย” เมตตคูได้กล่าวว่า “ข้าพระพุทธเจ้ายินดียิ่งในธรรมที่ พระพุทธองค์ทรงแสดง และจักปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าข้า” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้วาระจิตว่า ขณะนี้เมตตคู่มีจิตน้อม ไปในธรรมอันสุขุมลุ่มลึก มีจิตละเอียดอ่อนนุ่มนวล ควรแก่ การงาน จึงทรงแสดงธรรมให้ยิ่งขึ้นไปอีกว่า “เมื่อเธอรู้อย่างใด อย่างหนึ่ง ในส่วนที่เป็นอนาคต ทั้งในส่วนที่เป็นอดีต และในส่วน ที่เป็นปัจจุบัน เธอจงบรรเทาความเพลิดเพลิน และความยึดมั่น ถือมั่นในส่วนเหล่านั้นเสีย จิตของเธอจะไม่ตั้งอยู่ในภพ จะเป็น ไปเพื่อความหลุดพ้นออกจากภพ ผู้มีธรรมเป็นเครื่องอาศัยอยู่ อย่างนี้ มีสติไม่ประมาททุกเมื่อ จะละทุกข์คือชาติ ชราและโลก ปริเทวะในโลกนี้ได้” “ข้าพระพุทธเจ้า ชอบพระวาจาของพระองค์ยิ่งนัก ธรรมอันไม่มีอุปธิกิเลสพระองค์แสดงชอบแล้ว พระองค์ละทุกข์ ได้หมดแล้ว แม้พระสาวกที่พระองค์ทรงสั่งสอน ก็คงจะละทุกข์ นั้นได้เป็นแน่ เพราะเหตุนั้น ข้าพระพุทธเจ้าจึงมากราบถวาย