ธรรมะเพื่อประชน : หน้า 450/580

ธรรมะเพื่อประช ป ล่ อ ย ว า ง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ៤៤៩ แลเห็นพระเถรีผู้กำาลังเดินผ่านไปยัง วกับวันวิหารอันน่ารื่นรมย์ ได้ถูกกามราคะครอบงำ คือ มีจิตปฏิพัทธ์ในพระเถรีขึ้นมา ได้ ออกไปยืนขวางทางแล้วกล่าวคำเชื้อเชิญให้พระเถรียินดีใน กามารมณ์ อนาคามีเถรีผู้ไม่มีจิตยินดีในกามารมณ์ เห็นอย่างนั้น ก็กล่าวว่า เราทำผิดอะไร ท่านถึงมายืนขวางทางเรา ท่านเป็น คนไม่บริสุทธิ์ ไม่ควรถูกต้องหญิงนักบวชเช่นเราผู้บริสุทธิ์ด้วย สิกขา ที่พระสุคตเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้ว ไฉนท่านผู้มีจิตขุ่นมัว ถูกกามราคะครอบง่า จึงมายืนกั้นเราผู้มีจิตไม่ขุ่นมัว ผู้ไม่มีกิเลส มีจิตหลุดพ้นแล้วจากขันธ์ทั้งปวง แม้จะฟังค่าของพระเถรีแล้ว ชายหนุ่มก็ยังไม่ละความ พยายาม ยังกล่าวชักชวนในเมถุนธรรมอยู่อีกว่า “น้องหญิง เธอยังสาวยังสวย การบวชจะมีประโยชน์อะไร แม่นางจงทิ้ง ผ้ากาสายะมาร่วมอภิรมย์กันเถิด แม่นางเข้าป่าอยู่แต่ าพัง ผู้เดียวจะน่ายินดีอะไรเล่า ในป่าใหญ่นั้นเต็มไปด้วยสิ่งอันน่า สะพรึงกลัว และสัตว์ร้ายนานาชนิด ซึ่งไม่เหมาะกับแม่นางที่ งดงามดังเทพนารีในสวนจิตรลดา ข้าพเจ้าจะทำเครื่องประดับ อาภรณ์ต่างๆ ที่เป็นทอง มุกดาและแก้วมณีแก่แม่นาง ดอก อุบลโผล่พ้นน้ำมิได้มีมนุษย์เชยชม ก็จะเหี่ยวเฉาไม่มีประโยชน์ ฉันใด แม่นางก็ฉันนั้น มัวแต่ประพฤติพรหมจรรย์ ทำให้เรือน