โมฆะของชีวิต : หน้า 363/580

Boประช โมฆะของชีวิต ๓๖๒ ทั้งวัน ฝ่ายภิกษุทั้งหลายเห็นท่านเศร้าโศกเสียใจอย่างนั้น จึงพากันสนทนาในธรรมสภาว่า ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย หลวงตารูปนี้ เดินร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร เพราะ สามเณรอุปัฏฐากของท่าน ได้มรณภาพลงอย่างกะทันหัน สงสัยท่านจะไม่ได้เจริญมรณานุสติอย่างแน่นอน ต่อมาเมื่อ พระบรมศาสดาเสด็จมาถึงโรงธรรมสภา ได้สดับหัวข้อธรรมนั้น แล้วจึงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ไม่เฉพาะแต่ในบัดนี้เท่านั้นที่เกิด เหตุการณ์อย่างนี้ แม้แต่ในอดีตชาติที่ผ่านมาก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ความโศกที่บังเกิดขึ้นนี้ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรเลย” เมื่อได้ ฟังอย่างนั้น ภิกษุทั้งหลายจึงพากันทูลพระศาสดาว่า “ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ เรื่องราวที่พระองค์ตรัสโดยย่อนั้น มีความเป็น มาอย่างไร ขอพระองค์โปรดแสดงเนื้อความเหล่านี้แก่พวกข้า พระองค์ด้วยเถิดพระเจ้าข้า เพื่อเป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่การ ประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ของภิกษุทั้งหลาย” พระพุทธองค์จึงน่าเรื่องในอดีตมาตรัสเล่าว่า เมื่อครั้งที่พระบรมโพธิสัตว์เกิดเป็นท้าวสักกะ เสวย ทิพยสมบัติในดาวดึงส์เทวโลก ในสมัยนั้น มีพราหมณ์คนหนึ่งที่ มีฐานะค่อนข้างดีอาศัยอยู่ในกาสีนิคม เมื่อเขาได้ครองเรือนมา ยาวนาน เกิดเห็นโทษของการครองเรือนว่า เป็นทางมาแห่งธุลี