ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
พระปิณโฑลภารทวาชเถระ(๑)
ปูลาดอาสนะถวายพระพุทธเจ้าอย่างนี้อยู่ถึง ๗ วัน โดยที่
ตัวเองก็ไม่ออกไปล่าเหยื่อที่ใหนเหมือนกัน มีความปีติและอิ่ม
บุญที่ได้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า ในระหว่างที่ทำหน้าที่อารักขา
พระพุทธเจ้าอยู่นั้น พญาราชสีห์จะบันลือสีหนาท ๓ เวลา คือ เช้า
กลางวันและเย็น เป็นการขับไล่สัตว์ร้ายทั้งหลาย ไม่ให้มา
รบกวนพระพุทธองค์ การบันลือสีหนาทด้วยจิตที่เลื่อมใสนี่เอง
เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ท่าน หลังจากได้บรรลุอรหัตผลแล้ว
มักจะบันลือสีหนาทเป็นประจำ ครั้นถึงวันที่ ๗ พระสัมมาสัม
พุทธเจ้าทรงออกจากนิโรธสมาบัติ
ในขณะที่พระพุทธองค์ทรงประทับยืนอยู่ที่หน้าประตูถ้ำ
พญาราชสีห์และเหล่าบริวาร พร้อมด้วยหมู่สัตว์นานาชนิด
ก็กระทำประทักษิณด้วยความเคารพอยู่ถึง ๓ รอบ พระสัมมา
สัมพุทธเจ้าทรงดำริว่า “เพราะอาศัยเหตุเพียงเท่านี้ ก็จะเพียง
พอที่จะเป็นอุปนิสัยให้แก่พญาราชสีห์ต่อไปในอนาคต” แล้วทรง
เหาะกลับไปพระวิหารตามเดิม พญาราชสีห์เกิดความปีติมากที่
ได้บูชาพระบรมศาสดา จึงนึกถึงบุญนั้นบ่อยๆ เมื่อตายจากภพ
ชาตินั้นแล้ว บุญได้หนุนส่งให้ได้ไปบังเกิดเป็นมนุษย์ คือเกิดใน
ตระกูลของมหาเศรษฐี ในเมืองหงสวดี
ครั้นเจริญวัยแล้ว วันหนึ่งได้มีโอกาสไปวัดพร้อมกับชาว