พระปิณโฑลภารทวาชเถระและพญาราชสีห์ : หน้า 133/580

ธรรมะ ประชา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ(๑) ปูลาดอาสนะถวายพระพุทธเจ้าอย่างนี้อยู่ถึง ๗ วัน โดยที่ ตัวเองก็ไม่ออกไปล่าเหยื่อที่ใหนเหมือนกัน มีความปีติและอิ่ม บุญที่ได้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า ในระหว่างที่ทำหน้าที่อารักขา พระพุทธเจ้าอยู่นั้น พญาราชสีห์จะบันลือสีหนาท ๓ เวลา คือ เช้า กลางวันและเย็น เป็นการขับไล่สัตว์ร้ายทั้งหลาย ไม่ให้มา รบกวนพระพุทธองค์ การบันลือสีหนาทด้วยจิตที่เลื่อมใสนี่เอง เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ท่าน หลังจากได้บรรลุอรหัตผลแล้ว มักจะบันลือสีหนาทเป็นประจำ ครั้นถึงวันที่ ๗ พระสัมมาสัม พุทธเจ้าทรงออกจากนิโรธสมาบัติ ในขณะที่พระพุทธองค์ทรงประทับยืนอยู่ที่หน้าประตูถ้ำ พญาราชสีห์และเหล่าบริวาร พร้อมด้วยหมู่สัตว์นานาชนิด ก็กระทำประทักษิณด้วยความเคารพอยู่ถึง ๓ รอบ พระสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงดำริว่า “เพราะอาศัยเหตุเพียงเท่านี้ ก็จะเพียง พอที่จะเป็นอุปนิสัยให้แก่พญาราชสีห์ต่อไปในอนาคต” แล้วทรง เหาะกลับไปพระวิหารตามเดิม พญาราชสีห์เกิดความปีติมากที่ ได้บูชาพระบรมศาสดา จึงนึกถึงบุญนั้นบ่อยๆ เมื่อตายจากภพ ชาตินั้นแล้ว บุญได้หนุนส่งให้ได้ไปบังเกิดเป็นมนุษย์ คือเกิดใน ตระกูลของมหาเศรษฐี ในเมืองหงสวดี ครั้นเจริญวัยแล้ว วันหนึ่งได้มีโอกาสไปวัดพร้อมกับชาว