ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
๓๐ ปี ที่รอคอย
ความวิริยอุตสาหะด้วยการบำเพ็ญตบะอย่างแรงกล้า อธิษฐาน
จิตไม่นอน จนกว่าจะเป็นพระอรหันต์
กาลเวลาได้ผ่านไป จาก ๓ เดือนเป็น ๓ ปี จนกระทั่ง
ล่วงเลยมาถึง ๓๐ ปี นักบวชวัยชราผู้ปรารภความเพียรอย่าง
อุกฤษฎ์ ก็ยังไม่ได้บรรลุธรรมอะไรเลย ในคืนหนึ่ง ท่านได้รำพึง
ราพันน้อยใจในโชคชะตาของตนเอง รู้สึกเสียใจจนมิอาจจะกลั้น
น้ำตาไว้ได้ จึงร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสารและในที่ใกล้นั้น
ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งมายืนร้องไห้อยู่ ท่านจึงเข้าไปถามด้วย
ความห่วงใย
หญิงสาวได้บอกกับพระมหาเถระว่า “ตนเป็นเทพธิดา
อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้มานาน ได้เห็นพระมหาเถระปรารภความ
เพียร จึงเกิดความเลื่อมใส ปรารถนาจะบรรลุคุณวิเศษบ้าง
เห็นท่านร้องไห้จึงร้องไห้ตาม เผื่อว่าจะได้บรรลุธรรมตามท่าน
ไปด้วย”
พระมหาเถระเป็นผู้มีปัญญา ทราบว่าเทพธิดามาเตือนสติ
ท่านจึงกลับมาพิจารณาตนเอง ทบทวนวิธีการปฏิบัติ ที่ถูกต้อง
อีกครั้งหนึ่ง และในคืนนั้น ท่านได้นั่งทำภาวนาด้วยใจที่สงบ
เยือกเย็น จิตใจผ่องแผ้ว อารมณ์ดี อารมณ์สบายกว่าทุกๆ วัน
ในที่สุดได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ