ธรรมะเพื่อประช : หน้า 142/580

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๒) ๑๔๑ ทั้งรัศมีกายก็ยังแผ่สว่างไสวไปทั่วทั้งถ้ำ เราไม่เคยเห็นคน อัศจรรย์เช่นนี้มาก่อนเลย ท่านผู้นี้จักต้องเป็นผู้ที่เราควรบูชา” เมื่อคิดตามกําลังสติปัญญาของตนแล้ว ก็ออกไปหา ดอกไม้นานาพรรณ ทั้งที่เกิดในน้ำและบนบก นำมาปูลาดเป็น อาสนะดอกไม้ เริ่มตั้งแต่พื้นดินเรื่อยขึ้นไป จนสูงถึงที่พระองค์ ประทับนั่งลอยอยู่ในอากาศ ได้ประคองกอดอกปทุมเข้าไปบูชา แล้วยืนนอบน้อมตรงพระพักตร์พระบรมศาสดา ตลอดราตรี จนกระทั่งรุ่งเช้า ครั้นพอรุ่งเช้าก็เก็บเอาดอกไม้เก่าออก แล้วออกไปหา ดอกไม้ใหม่ มาทําเป็นอาสนะถวายอีก พร้อมทั้งเฝ้าคอยระวัง รักษาอยู่ที่ปากประตูถ้ำ ด้วยมหาปีติและโสมนัสอันแรงกล้า บันลือสีหนาทในเวลาทั้ง ๓ เพื่อให้สัตว์ร้าย ในละแวกนั้นหนีไป ส่วนตนก็ได้ยืนเฝ้าโดยมีพุทธานุสติเป็นอารมณ์ ทำอยู่อย่างนี้ ถึง ๗ วัน ไม่ยอมออกไปหากิน เพราะต้องการบูชาพระพุทธเจ้า ตลอด ๗ ราตรี ในวันที่ ๗ พระพุทธองค์เสด็จออกจากนิโรธสมาบัติ แล้วมาประทับยืนอยู่ที่ประตูถ้ำ ราชสีห์ทราบว่าพระพุทธองค์ ออกจากสมาธิแล้ว จึงทำประทักษิณ ด้วยการเดินเวียนขวา รอบพระพุทธองค์ ๓ รอบ เป็นการแสดงการเคารพนอบน้อม