ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 409/580

ธรรมะเพื่อประชา ธรรมรักษาผู้ประพฤติธรรม ៤០៨ จากทิศทางไหน ก็ไม่สามารถจะเผากองไม้สดนั้นให้ไหม้ได้ พระอุปัชฌาย์จึงเข้าฌานสมาบัติ อธิษฐานให้แผ่นดินแยกออก จากกัน แล้วนำไฟจากอเวจีมหานรกมาเพียงเล็กน้อย แค่เท่า แสงหิ่งห้อย มาใส่ที่กองไม้นั้น เพียงชั่วพริบตา กองไม้สดนั้น ก็มอดไหม้หมด เหมือนจุดไฟเผาใบไม้แห้งฉะนั้น เมื่อพระ อุปัชฌาย์แสดงความร้อนของไฟในนรกให้ท่านเห็นแล้วจึงบอกว่า ถ้าหากท่านสึกออกไป วิบากกรรมที่เคยทำปาณาติบาตมาตลอด ชีวิต จะทำให้ท่านต้องไปหมกไหม้ในนรกอเวจีที่ร้อนแรงขนาดนี้ ท่านมิลกะฟังแล้วก็เกิดความสลดสังเวชใจ กลัวภัยในนรก จึงเลิกล้มความตั้งใจที่จะสึก แล้วหันมาบำเพ็ญสมณธรรม อย่างเต็มที่ พอใจของท่านปล่อยวางหมด ไม่นึกถึงบาปอกุศลกรรม ต่างๆ ที่เป็นอดีต ไม่ว่าจะมีภาพอะไรเกิดขึ้นมาหลอกหลอน ก็ไม่สนใจ ไม่ไปยึดมั่นถือมั่น ท่านถือเสียว่า เมื่อพลาดพลั้งไปแล้ว ก็จะตั้งต้นใหม่ ตั้งแต่นี้ต่อไปจะทำแต่ความดี ท่านตั้งใจปฏิบัติ ธรรมด้วยความเพียรที่ต่อเนื่อง เมื่อไรที่เกิดความง่วงเหงา หาวนอน ท่านจะแก้ง่วงด้วยการวางฟางที่ชุ่มน้ำไว้บนศีรษะ หรือนั่งหย่อนเท้าทั้งสองลงไปในแอ่งน้ำ ท่านเพียรพยายามอยู่ อย่างนี้ด้วยความอดทนอย่างยิ่ง ในที่สุดท่านก็สมหวัง ใจหยุดถูกส่วนที่ศูนย์กลางกายฐาน