ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ละตัณหาได้ไม่ต้องเกิดอีก
๒๒๐
วันคืนที่ล่วงไปๆ ทําให้ชีวิตเราเหลือน้อยลงไปทุกที และ
ก็ไม่รู้ว่าวันใดเราจะต้องเผชิญหน้ากับความตาย ตอนนั้นจะต้อง
เดินทางไกลไปสู่สัมปรายภพ เราก็จะต้องมีหลักของชีวิต เพราะ
เวลานั้นเป็นการเข้าสู่สมรภูมิชิงภพ สุคติหรือทุคติก็อยู่ที่เรา ถ้า
ใจผ่องใสไม่เศร้าหมอง ก็มีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป ถ้าใจเศร้า
หมองไม่ผ่องใสก็ตรงกันข้าม นี่เป็นเรื่องความจริงของชีวิตและ
สำคัญมาก เพราะชีวิตหลังจากตายแล้ว อายุยืนยาวนานกว่า
ชีวิตในเมืองมนุษย์ เป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้านเป็นกัป หลายๆ กับปี
ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
สิ่งที่ใครๆ ไม่ปรารถนาจะเจอนี้ จะต้องมาถึงเราไม่วันใด
ก็วันหนึ่ง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องเตรียมตัว
เตรียมใจไว้ให้ดี ฝึกไว้ ถ้ากลัวความตาย ต้องหันหน้ามา
พิจารณาความตายและสั่งสมบุญไว้มากๆ ด้วยการทำทาน
รักษาศีล เจริญภาวนา แล้วความกลัวตายก็จะหมดสิ้นไป
ทั้งๆ ที่ความจริงกลัวก็ตาย ไม่กลัวก็ตายและไม่มีใคร
หนีพ้น ต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้ โดยหมั่นเจริญมรณานุสติ
พิจารณาตั้งแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านสมบูรณ์ด้วยวิชชา
และจรณะ เหาะเหินเดินอากาศได้ ก็ยังดับขันธปรินิพพาน
พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอัครสาวก พระอสีติมหาสาวก