ธรรมะเพื่อประช: การบรรลุธรรมและการสอนศิษย์ : หน้า 106/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้ดื่ม รสแห่งธรรม ๑๐๕ แตกฉานในพระไตรปิฎก ได้เป็นอาจารย์สอนพระที่บวชใหม่ จนมีลูกศิษย์มากมาย ส่วนภิกษุอีกรูปหนึ่งคิดว่า ตนเองบวช ตอนที่มีอายุมาก จึงศึกษากิจทางวิปัสสนาธุระ โดยหลีกออกเร้น แสวงหาที่วิเวกเพื่อปรารภความเพียร เป็นผู้ไม่ประมาทในการ ฝึกฝนอบรมจิตของตน ในที่สุดก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ บางครั้งมีภิกษุผู้ยังไม่หมดกิเลสมาหาท่าน ท่านได้แนะนำวิธี การปฏิบัติธรรมแก่ภิกษุเหล่านั้น เมื่อเหล่าภิกษุปฏิบัติตาม คําแนะนําของท่าน ต่างได้บรรลุเป็นพระอรหันต์กันมากมาย เมื่อลูกศิษย์ของพระอรหันต์จะเดินทางไปเข้าเฝ้าพระ สัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านได้สั่งลูกศิษย์ให้แวะเยี่ยมนมัสการเพื่อน ภิกษุของท่าน ซึ่งสอนธรรมะอยู่ในสำนักของพระบรมศาสดา ลูกศิษย์ของท่านพากันทำตามที่พระอาจารย์สั่ง ครั้นมีลูกศิษย์ ของพระอรหันต์แวะมาเยี่ยมนมัสการมากขึ้น ภิกษุรูปนั้นเกิด ความสงสัยขึ้นว่า “เพื่อนของเราเข้าไปอยู่ในป่า ไม่ได้เรียนรู้ พระไตรปิฎกเลย แต่ทำไมมีลูกศิษย์ลูกหามากมายเช่นนี้ ถ้ามีโอกาสเราจะต้องลองซักถามปัญหาธรรมะ ดูว่ามีภูมิธรรม อะไรบ้าง” ต่อมา พระอรหันตเถระได้เดินทางมาเข้าเฝ้าพระสัมมา สัมพุทธเจ้าเพื่อนภิกษุจึงคิดจะถามปัญหาเพื่อเบียดเบียนพระเถระ