ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
บัณฑิต ต้องอบรมตน
៩៥
ต้องยอมอนุญาตให้บวช ครั้นบวชแล้วก็ตั้งใจปฏิบัติตามพระ
ธรรมวินัย อย่างเคร่งครัด มุ่งฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง ในที่สุดท่าน
ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์
สมัยหนึ่ง พระราชาตรัสถามว่า “ท่านรัฐบาลผู้เจริญ
คนส่วนใหญ่ออกบวชเพราะว่าแก่ชรา อยากมีที่พึ่งทางใจ
เพราะความเจ็บไข้ได้ป่วยบ้าง เพราะเสื่อมจากโภคสมบัติบ้าง
จึงอยากมาอาศัยพระศาสนา และเสื่อมจากญาติบ้าง เมื่อเห็น
ว่าจะไม่มีที่พึ่ง จึงพากันออกบวช แต่ท่านไม่ได้มีความเสื่อม
เหล่านั้นเลย แล้วทําไมถึงออกบวชเป็นบรรพชิตเล่า"
พระรัฐบาลเถระได้ถวายพระพรว่า “มหาบพิตร พระผู้มี
พระภาคเจ้า ทรงแสดงธัมมทเทส ๔ ข้อไว้ว่า
๑.โลกอันชรานำเข้าไปไม่ยั่งยืน
๒.โลกไม่มีผู้ต้านทาน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน
๓.โลกไม่มีอะไรเป็นของตน จําต้องละสิ่งทั้งปวงไป
๔.โลกบกพร่องอยู่เป็นนิตย์ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่งตัณหา
เมื่ออาตมารู้เห็นและได้ฟังแล้ว จึงออกบวชเป็นบรรพชิต”
จากนั้นพระเถระก็ได้เมตตาอธิบายเพิ่มเติมว่า “เมื่อ
พระองค์ยังหนุ่ม เป็นผู้มีพระพละกำลังดี จะเสด็จไปไหนก็สะดวก