ธรรมะเพื่อประช: การประพฤติพรหมจรรย์และความสุขที่แท้จริง : หน้า 78/580

ธรรมะเพื่อประช ประพฤติ พรหมจรรย์ බඹ อายตนนิพพาน ผู้ได้ประพฤติพรหมจรรย์ ถือได้ว่าประพฤติวัตร อันประเสริฐเช่นเดียวกับพระอริยเจ้าทั้งหลาย เป็นการบำเพ็ญ ตบะเพื่อป้องกันไม่ให้กิเลสฟูขึ้นมาอีก การที่เรารู้สึกว่ามีความสุขความสบายนั้น อันที่จริงแล้ว เรายังมีความทุกข์ระคนอยู่ เช่น มีลูกมีครอบครัวคิดว่าน่าจะมี ความสุข พอมีจริงๆ เข้า ก็มีแต่เรื่องกลุ้มใจให้ปวดหัวอยู่ทุกวัน ฤดูร้อนก็หงุดหงิด คิดว่าฤดูฝนจะสุขสบาย เมื่อถึงฤดูฝนน้ำท่วม อีกแล้ว เป็นทุกข์อีก หวังว่าฤดูหนาวจะสบาย สรุปคือ ไม่รู้ว่าสุข ที่แท้จริงอยู่ที่ไหน เพราะจะฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาวก็ไม่เป็นสุข ทั้งนั้น ผู้รู้เปรียบความสุขทางโลกว่า เหมือนพยับแดดในหน้าร้อน เวลาเรามองไปบนถนนไกลๆ จะเห็นพยับแดดระยิบระยับ ครั้น เข้าไปใกล้ๆ กลับมีแต่ความว่างเปล่า สุขทางโลกที่เป็นสุขจริงๆ นั้นไม่มี ผู้รู้ทั้งหลายจึงได้ ประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อมุ่งหาสุขที่แท้จริง จนกระทั่งถึงเอกันต- บรมสุข โดยการตั้งใจรักษาศีล ๘ ศีล ๑๐ หรือศีล ๒๒๗ และ หมั่นปฏิบัติตามหลัก ศีล สมาธิ ปัญญา อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา ดำเนินตามอริยมรรคมีองค์ ๘ ออกประพฤติพรหมจรรย์ ไม่ว่า จะเป็นช่วงสั้นหรือช่วงยาว ก็ต้องหาโอกาสเอง บางท่านตัด เครื่องกังวลใจได้ ก็ประพฤติพรหมจรรย์ไปตลอดชีวิต มีความ ตั้งใจประพฤติธรรมกันจริงๆ อานิสงส์ย่อมเกิดขึ้นมากมาย