ธรรมะเพื่อประชา: จุดหมายสูงสุดของชีวิต : หน้า 177/580

ธรรมะเพื่อประชา จุดหมายสูงสุดของชีวิต ๑๗๖ แสวงหาในเรื่องที่ทําให้ใจเหินห่างจากศูนย์กลางกาย ซึ่งเป็นต้น แหล่งแห่งความสุขที่แท้จริง ยิ่งแสวงหาเท่าไร ก็จะยิ่งห่างไกล จากความสุขมากขึ้นเท่านั้น ผู้ที่มัวแต่แสวงหาความสุขจากภายนอกจะไม่มีวันรู้ซึ้ง ถึงความสุขที่แท้จริงเลยว่าเป็นอย่างไร เพราะผู้ปรารถนา กามคุณ จะมีความพร่องอยู่เป็นนิตย์ แม้จะถมเท่าไร ก็ไม่มี วันเต็ม เหมือนทะเลที่ไม่เคยอิ่มด้วยน้ำ หากเมื่อใดที่มนุษย์ เปลี่ยนวิธีการแสวงหาความสุขจากภายนอก มาแสวงหา ความสุขภายใน ที่เกิดจากใจหยุดนิ่งกัน ความรู้สึกพอดีก็จะ บังเกิดขึ้น อยากแบ่งปันความสุขให้แก่ผู้อื่น เป็นความรู้สึกที่ออก มาจากใจอันบริสุทธิ์ ซึ่งความรู้สึกนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของการ เปลี่ยนแปลงโลก ให้บังเกิดสันติสุขที่แท้จริง โดยเฉพาะภาวนามยปัญญา ซึ่งเป็นปัญญาที่เกิดจากใจ หยุดนิ่ง ทำให้รู้เห็นไปตามความเป็นจริง เล็งเห็นทุกข์ และโทษ ของเบญจกามคุณ ไม่หลงใหลเพลิดเพลิน กับสิ่งไร้สาระเหล่านั้น ทำให้เกิดความเบื่อหน่าย เมื่อเบื่อหน่ายก็คลายความกำหนัด ใจจะยินดีในพระนิพพาน มุ่งแสวงหาธรรมรส ซึ่งเป็นความสุข ล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือปนเลย *เหมือนในสมัยอดีต พระโพธิสัตว์ได้ถือกำเนิดเป็นพระ