ความเพียรในปฏิบัติธรรม : หน้า 472/580

ธรระพี ประช ทำลายข่าย คือ ทิฐิมานะ(๒) ๔๗๑ ความเพียรเป็นกุญแจดอกสำคัญ ที่จะทำให้เราล่วงพ้น จากความทุกข์ได้ ถ้าปราศจากความเพียรแล้ว ยากที่จะหลุด พ้นจากห้วงทุกข์ในสังสารวัฏนี้ไปได้ ฉะนั้น ความเพียรในการ ปฏิบัติธรรม จึงเป็นหัวใจสำคัญของการเข้าถึงธรรม เราจะรู้ได้ ด้วยตัวของเราเองว่า เรามีความเพียรแค่ไหน ถ้าเราไม่ย่อท้อ หมั่นปฏิบัติธรรมสม่ำาเสมอ เราย่อมจะเห็นการพัฒนาของใจที่ ก้าวหน้าตลอดเวลา กระทั่งเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน และ สามารถกำจัดกิเลสอาสวะที่หมักดองอยู่ภายในใจให้หมดสิ้นไปได้ มีวาระพระบาลีที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน คาถา- ธรรมบท ว่า ตาทิสํ ปณฺฑิต ภเช “นิธีบ๋ว ปวตฺตาร์ นํ ปสฺเส วชฺชทสฺสินํ นิคฺคยฺหวาที เมธาวี ตาทิสํ ภชมานสฺส เสยฺโย โหติ น ปาปิโย ผู้มีปัญญาพึงเห็นบัณฑิตผู้กล่าวสอนชี้โทษว่า เป็น เหมือนผู้ชี้บอกขุมทรัพย์ให้ พึงคบบัณฑิตผู้มีปัญญาเช่นนั้น เพราะว่า เมื่อคบบัณฑิตเช่นนั้น ย่อมมีแต่คุณอย่างประเสริฐ ไม่มีโทษเลย” การคบบัณฑิตยอดกัลยาณมิตรนั้น เสมือนการได้ต้นทาง แห่งสวรรค์และพระนิพพาน เพราะกัลยาณมิตรจะคอยชี้ขุมทรัพย์