ธรรมะเพื่อประช : หน้า 344/580

ธรรมะเพื่อประช หยุดใจเพื่อให้เป็นไทจากอารมณ์ ๓๔๓ “ท่านจงยกพระศพของมเหสีของเราลงในรางเหล็ก ที่เต็มด้วย นํ้ามัน เพื่อรักษาสรีระของพระนางไว้ เราปรารถนาจะยลโฉม ของพระมเหสีนานๆ” มหาอำมาตย์ก็ทำตามพระราชประสงค์ แต่เนื่องจากอำมาตย์เป็นผู้ที่รู้จักคิด จึงดำริในใจว่า “พระราชา ของเราเป็นที่พึ่งของพสกนิกร ตั้งแต่พระเทวีทิวงคตแล้ว พระองค์ก็ไม่ทรงประกอบพระราชกรณียกิจใดๆ ทั้งสิ้น มีแต่ พระธรรมนี้แหละ จะดับความโศกของพระราชา ทำให้หันกลับ มาปกครองแผ่นดินให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป” พอคิดได้ดังนี้ จึงคิดหาสมณพราหมณ์ผู้มีปัญญา เป็นพหูสูต ที่พอจะแสดงธรรมแก่พระราชาได้ ท่านทราบว่า พระนารทเถระเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีลาจารวัตร เป็นผู้ฉลาด มีปัญญา เป็นพหูสูต มีปฏิภาณเป็นเลิศและเป็นอริยบุคคลแล้ว พระคุณเจ้านี่แหละ ที่จะโปรดพระราชาของเราได้ จึงเข้าไป กราบทูลพระราชาขอให้เสด็จไปฟังธรรมจากพระเถระ จะได้ ดื่มรสพระธรรม ซึ่งจะเป็นธรรมโอสถ เป็นโอสถทิพย์ที่จะมา รักษาแผลใจ ของพระราชาให้หายได้ พระราชาเห็นว่า การเข้าหาสมณะผู้สงบและรับฟัง ธรรมะจากท่าน คงจะทำให้ใจสงบขึ้นมาได้ จึงเสด็จพระราช ดาเนินไปอารามที่พระนารทเถระจำพรรษาอยู่ พระเถระได้แสดง