ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ประพฤติ พรหมจรรย์
๗๔
ฟุ้งขึ้น ทำให้จิตใจหวั่นไหว ไม่ยินดีที่จะประพฤติพรหมจรรย์ต่อไป
และเนื่องจากขาดกัลยาณมิตร จึงได้ลาสิกขาไป
เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว
ข้าพเจ้าได้ไหว้รัตนเจดีย์ที่คลุมด้วยข่ายทอง ทำจิตให้เลื่อมใสใน
พระเจดีย์ ข้าพเจ้ามิได้ให้ทาน เพราะไม่มีวัตถุทานที่จะให้
แต่ข้าพเจ้าได้ชักชวนคนอื่นๆ ว่า “ท่านทั้งหลายจงบูชาพระบรม
สารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าเถิด เพราะการได้บูชาพระพุทธเจ้า
จะเป็นเหตุให้ได้ไปสวรรค์ ข้าพเจ้าชักชวนคนทำความดีอยู่อย่างนี้
จนตลอดชีวิต ด้วยกุศลผลบุญนั้น จึงได้เสวยสุขอันเป็นทิพย์
และบันเทิงอยู่ในท่ามกลางหมู่เทพชั้นไตรทศ
ด้วยอานิสงส์ที่ข้าพเจ้าตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์แม้
เป็นช่วงสั้นๆ เพียง ๗ ปี ทำให้ข้าพเจ้าเป็นเทพบุตรผู้มีศักดิ์ใหญ่
มีอานุภาพมาก เป็นผู้ที่เทวดาทั้งหลายมีท้าวสักกะเป็นต้น
สักการบูชา ดำรงอยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์จนหมดอายุขัย ครั้น
จุติจากดาวดึงส์ก็ท่องเที่ยวไปๆ มาๆ อยู่ในระหว่างเทวโลกและ
มนุษยโลก แม้ในยุคสมัยพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน บุญนั้นก็ยัง
ตามส่งผลให้ข้าพเจ้าได้บังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์อีก เหล่า
ทวยเทพทั้งหลายต่างรู้จักข้าพเจ้าว่า อเนกวรรณเทพบุตร คือ
เทพบุตรผู้มีวรรณะเกินกว่าจะบรรยาย”