ธรรมะเพื่อความสุข: การปล่อยวางความโศก : หน้า 352/580

ธรรมะเพื่อประช พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม ๓๕๑ ข่ายพระญาณ กุฎมพี่คนนี้ได้รับความตรอมตรมใจ เพราะการ พลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รัก คือภรรยาได้เสียชีวิตลงอย่าง ปัจจุบันทันด่วน จึงไม่ยอมอาบน้ำ ไม่ยอมรับประทานอาหาร และไม่ยอมประกอบการงานใดๆ ทั้งสิ้น กระสับกระส่ายทั้งวัน ทั้งคืน พระบรมศาสดาทอดพระเนตรแล้ว ทรงดำริว่า “เว้น เราเสียแล้ว ไม่มีใครที่จะทำให้พราหมณ์นี้หมดความโศกได้” จึงเสด็จไปที่บ้านของพราหมณ์ พอกุฎมพี่เห็นพระสัมมาสัม พุทธเจ้าเสด็จมา ก็รีบจัดแจงปูลาดอาสนะรับเสด็จเป็นอย่างดี เมื่อทรงประทับนั่งแล้ว พระพุทธองค์จึงตรัสถามว่า “ดูก่อนอุบาสก ท่านคิดอะไรอยู่หรือ” กุฎมพีได้กราบทูลเรื่องราวทั้งหมดให้ ทรงทราบ ครั้นได้สดับข้อความอย่างนั้นแล้ว พระพุทธองค์ตรัส เตือนว่า “อุบาสก ขึ้นชื่อว่าสิ่งที่มีการแตกไปเป็นธรรมดา ไม่วัน ใดวันหนึ่งก็ย่อมจะแตกไป เมื่อมันแตกไปแล้วก็ไม่ควรที่จะเก็บ มาเศร้าโศกอีก ต้องรู้จักปลดปล่อยวาง บัณฑิตทั้งหลายเมื่อ ภรรยาตายไป ก็ยังไม่เศร้าโศก เพราะรู้จักคิดและปล่อยวาง” แล้วพระพุทธองค์จึงทรงนำอดีตชาติมาตรัสเล่าให้ฟังว่า ในสมัยหนึ่ง พระโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลพราหมณ์