การฝึกฝนจิตใจในโลกธรรม : หน้า 307/580

Boประช ผู้มีจิตมั่นคง ๓๐๖ กระทบจิต หาความหวังมิได้ เรากล่าวว่า ผู้นั้นข้ามพ้นชาติ และชราไปได้แล้ว” โลกธรรม คือ เรื่องราวที่เกิดขึ้นประจําโลก ใครๆ ก็ต้องพบ หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงประสบพบเจอ ตั้งแต่ได้ลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสรรเสริญมีนินทา มีสุข มีทุกข์ เมื่อโลกธรรมเกิดขึ้นแล้ว ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราว่า จะต้อง รักษาใจให้มั่นคง ไม่หวั่นไหวในโลกธรรมเหล่านั้น ไม่ยินดียินร้าย เพราะรู้เท่าทันว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นไม่เที่ยง ไม่จีรังยั่งยืนอะไร ลาภมีได้ก็เสื่อมได้ ยศตำแหน่งใหญ่โต ก็ไม่ใช่จะอยู่กับเรา ตลอดไป ทุกสิ่งทุกอย่างมีการเสื่อมหายไปเป็นธรรมดา ตาม กฎของไตรลักษณ์ มีตัวอย่างที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล ซึ่งเป็นเรื่องของ อุบาสิกาท่านหนึ่ง เป็นผู้ที่ฝึกฝนอบรมจิตใจของตนเองมาตั้งแต่ เล็ก คือ นางเป็นผู้ไม่หวั่นไหวในโลกธรรมเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี หรือเรื่องร้าย ก็ยังรักษาใจเป็นกลางๆ มีอุเบกขาธรรม และ พิจารณาเห็นโลกไปตามความเป็นจริง เป็นบุคคลที่น่าเอาอย่าง เรื่องมีอยู่ว่า "ในคืนหนึ่ง นันทมารดาซึ่งเป็นอริยสาวิกา *มก. มาตาสูตร เล่ม ๑๓ หน้า ๑๔๖