ความเชื่อเกี่ยวกับพระอรหันต์ในสมัยโบราณ : หน้า 151/580

ธรรมะ ประชา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ(๓) ๑๕๐ ตนเองเป็นพระอรหันต์ เพราะว่าผู้คนในยุคนั้น ต่างพากันนับถือ พระอรหันต์ แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่า พระอรหันต์มีหน้าตาเป็นอย่างไร ได้แต่ข่าวลือที่โจษจันกันไปทั่วว่า “มีพระอรหันต์ในสำนักโน้น สํานักนี้” มหาชนต่างหลั่งไหลพากันไปหา นําเครื่องสักการะต่างๆ ไปมอบให้ โดยไม่รู้ว่าพระอรหันต์จริงๆ นั้น ท่านมีการประพฤติ ปฏิบัติเช่นไร ต่อมา มีเศรษฐีกรุงราชคฤห์ได้ปุ่มไม้จันทน์แดง ประมาณเท่าหม้อ ท่านเศรษฐีจึงให้ช่างกลึงเป็นรูปบาตร แล้ว ใสในสาแหรก น่าขึ้นไปแขวนไว้บนปลายไม้ไผ่ ที่เอามาต่อๆ กัน สูงถึง ๖๐ ศอก จากนั้นก็ให้ประกาศว่า “ถ้าพระอรหันต์ มีอยู่ใน โลกจริง จงเหาะมาเอาบาตรใบนี้ไป เราพร้อมทั้งบุตรและภรรยา จะขอถึงผู้นั้นเป็นสรณะ เป็นที่พึ่งที่ระลึกตลอดไป” พวกครูทั้ง 5 คือ ปูรณกัสสปะ อชิตเกสกัมพล นิครนถ นาฏบุตร ปกุทธกัจจายนะ มักขลิโคสาล สัญชัยเวลัฏฐบุตร ได้ ใช้ให้สานุศิษย์ของตน เข้าไปขอบาตรจากท่านเศรษฐี แต่ท่าน เศรษฐีไม่ยอมให้ แม้ว่าอาจารย์เหล่านั้นจะไปขอด้วยตนเอง และแกล้งกล่าวว่า “อาตมานี้แหละเป็นพระอรหันต์ ท่านอย่าได้ ทดลองอาตมาเลย” ท่านเศรษฐีก็พูดยืนกรานว่า ต้องเหาะขึ้น ไปเอาเอง