การฝึกจิตให้ไม่หวั่นไหว : หน้า 299/580

Boประช จิตที่ไม่หวั่นไหว ២៩៨ ได้รับคำสรรเสริญ หรือได้รับความสุข จิตก็ไม่ไหวกระเพื่อม เพราะกิเลสอาสวะในใจของท่านได้ถูกขจัดไปหมดสิ้นแล้ว เหลือ เพียงใจที่ตั้งมั่นสว่างไสว มีพระธรรมกายอยู่ภายในตลอดเวลา พวกเราซึ่งยังไม่หมดกิเลส ก็สามารถฝึกจิตให้ไม่หวั่น ไหวได้ ด้วยการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง เมื่อใจหยุดก็จะเกิดปัญญา ทำให้สอนตนเองได้ ดังเช่นพระบรม โพธิสัตว์ ที่สั่งสมบารมีมายาวนาน จนกระทั่งได้มาเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา บางพระชาติแม้จะบังเกิดเป็น สัตว์เดียรัจฉาน แต่ก็มีปัญญาสามารถสั่งสอน ตักเตือนตนเองได้ เมื่อต้องประสบกับโลกธรรม ก็รู้จักรักษาใจให้เป็นปกติ ไม่หวั่นไหว ต่อสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น ดังที่พระพุทธองค์ตรัสเล่าให้ภิกษุทั้งหลายฟัง เมื่อประทับอยู่ ณ วัดเวฬุวันว่า *ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์ได้เกิดเป็นพญาลิงเผือก ชื่อว่า ราธะ มีบริวารมาก ร่างกายก็สมบูรณ์แข็งแรง ท่านมีน้องชาย ตัวหนึ่งชื่อว่า โปฏฐปาทะ อาศัยอยู่ในป่าใหญ่ด้วยกัน วันหนึ่ง นายพรานจับลิงเผือกสองพี่น้องได้ เห็นว่ามีรูป ร่างลักษณะดี จึงนำไปถวายพระเจ้าพาราณสี พระราชาเห็นลิง *มก. สูรอัมพัฏฐสูตร เล่ม ๓๓ หน้า ๒๕