การพิจารณาจิตและการปฏิบัติธรรม : หน้า 513/580

Boประช สำคัญที่ดวงจิต เมื่อนางมีจิตปฏิพัทธ์ในชายอื่น ได้ปลงชีวิตท่านทั้ง ๙๙ ชาติ พระเถระเห็นโทษของนางเช่นนี้ เลยคิดว่า น่าสังเวชมหา อุบาสิกาที่ได้ทำกรรมหนักเช่นนี้ ฝ่ายมหาอุบาสิกานั่งอยู่ในเรือน ได้ใคร่ครวญถึงกิจแห่งบรรพชิตของพระเถระว่า ถึงที่สุดหรือยัง ครั้นทราบว่าพระเถระได้บรรลุพระอรหัตแล้ว และยังทราบอีกว่า พระเถระได้ระลึกชาติไป ๙๙ ชาติ ขณะนี้กำลังสังเวชในกรรม หนักทีนางท่าไว้ในครั้งนั้น เมื่ออุบาสิกาเห็นดังนั้น จึงระลึกชาติต่อไปในชาติที่ครบ ๑๐๐ พบว่า ในชาตินั้นตนได้เป็นภริยาของพระเถระเช่นกัน แล้วยังได้ช่วยชีวิตท่านในสถานที่แห่งหนึ่ง จึงเกิดปีติใจคิดว่า “น่าดีใจหนอ เราได้กระทำอุปการะแก่ภิกษุผู้บุตรของเรา” อุบาสิกา นั่งอยู่ในเรือนนั่นแหละได้กล่าวว่า “ขอท่านจงใคร่ครวญ ให้ วิเศษยิ่งขึ้นไปเถิด” เมื่อพระเถระนั้น ได้สดับเสียงของอุบาสิกา ด้วยโสตธาตุอันเป็นทิพย์แล้ว จึงระลึกถึงชาติที่ครบ 900 ได้ พบว่าอุบาสิกานี้ได้ช่วยตนให้รอดพ้นจากความตายในชาติที่ 900 นี้ จึงเกิดปิติใจคิดว่า น่าชื่นใจที่อุบาสิกานี้เคยทำอุปการะแก่เรา ดังนี้แล้วมีใจเบิกบาน ได้กล่าวปัญหาในมรรค ๔ ผล ๔ แก่ อุบาสิกาในที่นั้นนั่นเอง โดยสื่อกันด้วยจิต จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า แม้ใจของคนเราจะมีปกติซัดส่าย ไม่หยุดนิ่ง แต่หากผู้ใดมีความตั้งใจที่จะฝึกฝนแล้ว จะสามารถ