ความศรัทธาและการบริจาคในยุคพระวิปัสสีพุทธเจ้า : หน้า 123/580

Boประช ผู้ถึงความเต็มเปี่ยม ของชีวิต กระทั่งมาถึงสมัยของพระวิปัสสีพุทธเจ้า เขาได้เกิดเป็น เศรษฐีชื่อว่า “อปราชิตะ” มีความศรัทธาในพระพุทธเจ้ามาก ได้สร้างกุญชรศาลาที่ทำด้วยแก้ว ๗ ประการ และเอารัตนชาติ ไปโปรยรอบพระคันธกุฎี เพื่อเป็นกุศโลบายสำหรับให้ผู้คนมาฟัง ธรรม เมื่อมาแล้ว หากใครปรารถนาอยากได้รัตนชาติ ก็สามารถ หยิบไปได้ ฉะนั้น คนที่ไปวัดจึงได้ทั้งโลกียทรัพย์และอริยทรัพย์ กลับไป ในยุคสมัยนั้น จึงมีมหาชนได้บรรลุธรรมกันมากมาย เมื่อรัตนชาติที่โปรยลงในคราวเดียวหมดไป ท่านได้นำ มาโปรยลงอีกเรื่อยๆ โดยไม่มีความรู้สึกเสียดาย วันหนึ่ง ท่าน เศรษฐีนําแก้วมณีดวงใหญ่เท่าผลแตงโมที่หาค่ามิได้ มาวาง ไว้แทบพระบาทของพระบรมศาสดา ความสว่างของแก้วมณี เมื่อกระทบกับพระรัศมีกายของพระพุทธองค์ ยิ่งทำให้บริเวณ นั้นสว่างไสวเรืองรอง เหล่าชนที่มาฟังธรรม ต่างเกิดความอิ่ม เอิบเบิกบานใจ แลดูพระพุทธองค์ด้วยจิตที่เลื่อมใสยิ่งนัก วันหนึ่ง มีพราหมณ์มิจฉาทิฏฐิแสร้งมาถวายบังคมแทบ พระบาทของพระบรมศาสดา แล้วแอบเอาแก้วมณีซ่อนไว้ในผ้า จากนั้นรีบเดินหลีกไป ท่านเศรษฐีเห็นแล้ว รู้สึกไม่พอใจ พระบรมศาสดาจึงตรัสถ้อยคำให้ท่านตัดใจจากสมบัติที่ได้ บริจาคแล้ว เศรษฐีจึงทำจิตให้ผ่องใส แล้วตั้งความปรารถนาว่า