ธรรมะเพื่อประช : หน้า 144/580

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๒) ๑๔๓ ในขณะที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเหาะจากไปนั้น ราชสีห์ก็มองตาม ไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ ยิ่งเสด็จห่างออกไปไกลเท่าไร ความ อาลัยก็ยิ่งเกิดขึ้นเป็นทับทวีคูณ ในที่สุด เมื่อพระบรมโลกนาถเจ้าเสด็จลับสายตาไป ราชสีห์ไม่อาจอดกลั้นความคิดถึงนั้นได้ เพราะการพลัดพราก จากพระพุทธเจ้า จึงกระทํากาละในป่าหิมพานต์นั่นเอง แต่ด้วย บุญญานุภาพที่ปูลาดพุทธอาสนะดอกไม้ ถวายเป็นพุทธบูชา ทำให้เมื่อละจากอัตภาพนั้นแล้ว บุญได้ส่งให้ไปบังเกิดในตระกูล ที่มีโภคะมาก ในนครหงสวดี ท่านจึงมีโอกาสถวายทานกับ พระพุทธเจ้าจนตลอดชีวิต ครั้นละโลกแล้ว ก็ได้ไปเสวยทิพย สมบัติในสวรรค์ และได้ท่องเที่ยวอยู่ในสองภพภูมิเท่านั้น คือ เทวโลกและมนุษยโลก ครั้นถึงสมัยพุทธกาล ท่านได้มาเกิดใน ตระกูลพราหมณ์มหาศาล ในกรุงราชคฤห์ เมื่อเจริญวัยแล้ว ภารทวาชพราหมณ์ก็ตั้งใจเล่าเรียนจนเจนจบ ในวิชาไตรเพท จนเป็นที่ยอมรับของบุคคลทั่วไป ท่านได้สอนมนต์แก่มาณพ ๕๐๐ คน และจาริกไปในสถานที่ต่างๆ ตามที่มีคนเชื้อเชิญ ภายหลังพระบรมศาสดาเสด็จจาริกประกาศพระศาสนา ครั้นเสด็จมาถึงพระนครราชคฤห์ พราหมณ์หนุ่มได้ยินกิตติศัพท์ ของพระพุทธเจ้า ก็บังเกิดความเลื่อมใส จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้า