ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้มีปัญญาย่อมไม่โศก
๓๒๗
คนดี เป็นผู้เพียบพร้อมด้วยเมตตาธรรม เขามีความกรุณาต่อ
ฉันเป็นอย่างยิ่ง นายจะกล่าวแต่วาจาที่ชอบธรรม ดิฉันรักเขา
เหมือนลูกในอุทร”
ท้าวสักกะจึงถามว่า “แล้วทำไม เธอจึงไม่ร้องไห้คร่ำครวญ
ถึงเขาล่ะ” หญิงรับใช้ตอบว่า “ท่านผู้เจริญ หม้อน้ำที่แตกแล้ว
จะเอามาประสานให้ติดกันอีกไม่ได้ ฉันใด คนที่ตายไปแล้ว จะ
ทำให้ฟื้นขึ้นดังเดิม ย่อมเป็นไปไม่ได้ ฉันนั้น นายของดิฉันถูก
พวกญาติเผาอยู่ ยังไม่รู้ถึงความร่ำไรของพวกญาติ เพราะฉะนั้น
ดิฉันจึงไม่ร้องไห้ถึงท่าน"
ท้าวสักกะเมื่อได้ฟังแล้ว ก็มีจิตยินดีที่ทุกคนในครอบครัว
ล้วนเป็นผู้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท หมั่นเจริญมรณานุสติ
จนเป็นอุปนิสัย จึงได้บันดาลรัตนะ ของมีค่าให้แก่พวกเขา เพื่อ
ให้มีชีวิตอยู่กันอย่างมีความสุข
แล้วตรัสบอกว่า “ท่านทั้งหลาย ได้เจริญมรณานุสติไว้ดี
แล้ว เราไม่ใช่พราหมณ์หรอก แต่เราคือท้าวสักกะ ผู้เคยเป็น
บุตรของท่าน แต่นี้ต่อไป เมื่อท่านทั้งหลายมีทรัพย์แล้ว ขอ
จงอย่าได้ประมาท ให้หมั่นท่าทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา
หมั่นเจริญมรณานุสติเป็นประจำเถิด จะได้มีสุคติภูมิเป็นที่ไป”
เมื่อตรัสสอนเสร็จแล้ว ก็เสด็จกลับสู่เทวโลก