ธรรมะเพื่อประช : หน้า 36/580

ธรรมะเพื่อประช ถึงเวลาแล้ว က เมื่อชาวโลกทั้งหลาย ไม่ได้ศึกษาคำสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า จึงไม่รู้ว่า มีวิธีใดที่จะทำให้ได้พบความสุข มักไปยึด ติดอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส นำใจไปติดอยู่กับสิ่งภายนอก วนเวียนกันอยู่เช่นนั้น จึงไม่พบความสุขที่แท้จริง มนุษย์จึง ดำเนินชีวิตด้วยความไม่รู้มาโดยตลอด วันหนึ่งๆ จึงเสียเวลาไป กับการทํามาหากิน มัวแสวงหาความสนุกสนานเพลิดเพลินไปวันๆ ผู้มีปัญญารู้ว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงความสุขชั่วคราว มิได้ยั่งยืน ท่านจึงมุ่งทำทานเพื่อขจัดความโลภและความ ตระหนี่ออกจากใจ หันมารักษาศีลและเจริญภาวนาเพื่อกลั่นใจ ให้บริสุทธิ์หยุดนิ่ง ซึ่งจะเป็นเหตุนำไปสู่ความสุขอันเป็นอมตะ คือ พระนิพพาน หยุดนี่สําคัญ ให้จ๋าคำว่าหยุดกับนิ่งไว้ให้ดี เวลาที่ใจของ เราหยุดนิ่ง แล้วเข้าไปสัมผัสกับกระแสแห่งความสุขภายใน เรา จะซาบซึ้งกับพุทธพจน์ที่ว่า “นตฺถิ สนฺติปร์ สุข” สุขอื่นนอกจาก ใจหยุดใจนิ่งไม่มี ซึ่งถ้าหากเทียบกับความสุขภายในที่ใจหยุดแล้ว ความสุขภายนอกจะเอามาเปรียบเทียบไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น จงให้โอกาสกับตนเองในการแสวงหาหนทางอันประเสริฐของชีวิต ด้วยการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งควบคู่กับภารกิจการงาน ฝึกฝนใจ กันไปจนกว่าจะเข้าถึงพระธรรมกายกันให้ได้ทุกคน