ธรรมะเพื่อประช: ผู้มีชัยชนะที่ไม่กลับแพ้ : หน้า 266/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้มีชัยชนะที่ไม่กลับแพ้ ๒๖๕ หลายครั้ง จนสามารถทำให้พระองค์เชื่อว่า พระเจ้าพรหมทัต เป็นผู้มีศีล ไม่ยินดีในการฆ่าหรือทําร้ายคนอื่น อำมาตย์ผู้มากไปด้วยความพยาบาททูลยุยงว่า “ถึง เวลาแล้วที่พระองค์จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในชมพูทวีป” ฝ่าย พระราชาหลงเชื่อในคำยุยง จึงจัดกองทัพเพื่อออกรบกับ พระเจ้าพรหมทัต อำมาตย์ของพระเจ้าพรหมทัตแต่ละนายล้วน เป็นผู้มีอานุภาพที่ไม่มีใครสามารถต้านทานได้ ครั้นได้ฟัง พระบรมราชโองการว่า “ถ้ารบกัน ปาณาติบาตก็พึงมีแม้แก่ พวกเรา พวกท่านจงออกไปจับพระราชาผู้เป็นปฏิปักษ์ โดย ไม่ให้เสียเลือดเสียเนื้อมาให้เราก็พอแล้ว” อำมาตย์และเหล่าแม่ทัพนายกองทั้งหลายรับราชโองการ แล้ว ปรึกษาหารือกันว่า “จะจับพระราชาผู้มายึดราชสมบัติ อย่างไรดี จึงจะไม่เกิดการรบราฆ่าฟันกัน มิให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เสียชีวิต” ด้วยความเป็นผู้มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด ในขณะที่ พระราชาฝ่ายตรงข้าม และทหารกำลังนอนหลับอยู่นั้น นาย ทหารของพระเจ้าพรหมทัตสามารถลอบเข้าไปจับพระราชา อำมาตย์ชั่ว ผู้คอยยุยง และนายทหารชั้นผู้ใหญ่ได้ทั้งหมด ทำให้พลทหาร ทั้งกองทัพต้องยอมจำนนโดยปริยาย เมื่อพระเจ้าพรหมทัตทรงไต่สวนพระราชา และทรง พิจารณาต้นสายปลายเหตุที่เกิดขึ้น ก็ทราบได้ทันทีว่าเกิดขึ้น