ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๔)
๑๖๒
ไม่ได้อบรมกาย ไม่ได้อบรมจิตและไม่ได้อบรมปัญญา ก็ยากที่จะ
นึกตามอย่างนี้ได้ บางคราวเราคิดว่าไม่สวย แต่ก็กลับนึกว่าสวย
ก็มี”
พระเถระได้ทูลชี้แจงว่า “ขอถวายพระพรมหาบพิตร
พระบรมศาสดาตรัสสอนไว้ว่า มาเถิดภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย
จงรักษาประตูในอินทรีย์ทั้งหลาย เวลาที่ตาเห็นรูป หูฟังเสียง
จมูกดมกลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายได้รับสัมผัส ใจรู้ธรรมารมณ์อย่าถือ
นิมิตไว้ อย่าถืออนุพยัญชนะไว้ อย่าให้ความยินดียินร้ายเข้า
ครอบงำได้ ข้อปฏิบัตินี้แหละมหาบพิตร ช่วยให้ภิกษุประพฤติ
พรหมจรรย์อยู่ตลอดชีวิตได้ รักษาพระธรรมวินัยไว้ได้นาน
ขอถวายพระพร”
พระเจ้าอุเทนทรงสดับคำอธิบายของพระเถระแล้ว
ก็ตรัสชื่นชมว่า “น่าอัศจรรย์ ท่านภารทวาชะ พุทธวจนะเป็น
พระวาจาที่ถูกต้องดีแท้ เพราะในคราวใด ข้าพเจ้าไม่ได้ระวังกาย
วาจา ใจ ไม่มีสติ เข้าไปภายในเมือง ในคราวนั้นความโลภก็
ครอบงำาใจข้าพเจ้ายิ่งขึ้น แต่เมื่อข้าพเจ้าระวังกาย วาจา ใจ
มีสติคอยกำกับ ความโลภก็ครอบงำใจข้าพเจ้าไม่ได้ ท่านแสดง
เหตุผลได้ยอดเยี่ยม ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความเข้าใจได้ดี ข้าพเจ้า
ขอยึดเอาพระผู้มีพระภาคเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง